Category Archives: សិល្បៈវប្បធម៌

តើ Met Gala គឺជាអ្វី?

អ្នកដែលធ្វើកិច្ចការងារក្នុងវិស័យច្នៃម៉ូដ វិស័យសិល្បៈសម្ដែង ឬសិល្បៈពាក់ព័ន្ធផ្សេងៗ ប្រហែលមិនសូវរំលងព័ត៌មាននេះទេ គឺព្រឹត្តិការណ៍ Met Gala ដ៏ល្បីល្បាញក្នុងពិភពលោក ដែលត្រូវបានគេប្រារព្ធជារៀងរាល់ឆ្នាំ ដើម្បីរៃអង្គាសប្រាក់ជួយទ្រទ្រង់ ក្នុងវិស័យសម្លៀកបំពាក់។

“Met”ជាអក្សរកាត់ខាងដើមនៃពាក្យថា “Metropolitan” ដែលជាឈ្មោះសារមន្ទីរសិល្បៈដ៏ធំមួយឈ្មោះពេញហៅថា “Metropolitan Museum of Art” ស្ថិតក្នុងតំបន់  មេនហាត្ដាន (Manhattan) ទីក្រុង ញូយ៉ក នៃសហរដ្ឋអាមេរិក។

រូបថតសារមន្ទីរសិល្បៈមាតុធានី (Metropolitan Museum of Art) Source from : https://en.wikipedia.org

វាជាកន្លែងដែលមានមនុស្សដើរណែនណាន់តាន់តាប់ យ៉ាងមមាញឹកបំផុត ហើយក៏ជាកន្លែងផ្ដុំទៅដោយការបង្ហាញម៉ូដសម្លៀកបំពាក់ គ្រឿងអល័ង្ករណ៍ ម៉ូដសក់ ម៉ូដទ្រនាប់ជើងប្លែកៗទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍ពីសំណាក់អ្នករចនាម៉ូដ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ គឺគ្មានលើកលែងថ្ងៃណាទេ ដែលទីនោះ មានមនុស្សតែងតួ ចម្លែកៗ ដើរចុះឡើង ប្រសេចប្រសាច ដែលវាក្លាយជាទម្លាប់ធម្មតារបស់ប្រជាជនរស់នៅតំបន់នោះទៅហើយ។

រូបថតពីលើអាកាស នៃតំបន់ មេនហាត្ដាន ក្រុងញូយ៉ក | By Anthony Quintano – Flickr

សារមន្ទីរសិល្បៈមាតុធានី (Metropolitan Museum of Art) ជាសារមន្ទីរដែលដាក់តាំងគ្រប់វត្ថុសិល្បៈតម្រៀបគ្នាតាមលំដាប់លំដោយ។

មហោស្រព Met Gala ដែលមានឈ្មោះជាផ្លូវការថា “គុណប្រយោជន៍នៃវិទ្យាស្ថានសម្លៀកបំពាក់” (Costume Institute Benefit) ធ្វើឡើងក្នុងគោលដៅធំបំផុត គឺការប្រមូលថវិកាពីបណ្ដាអ្នកមាន មហាសេដ្ឋី បុគ្គលល្បីៗក្នុងវិស័យបង្ហាញម៉ូដ យកទៅជួយដល់សារមន្ទីរសិល្បៈ Metropolitan នោះ។ រីឯពាក្យថា “Gala” ប្រែថា “មហោស្រព” ឬ “មហាសមោសរ” ដែលធ្វើឱ្យមនុស្សសប្បាយភ្លើតភ្លើន ក្នុងបរិយាកាស ដែលមានការតុបតែងណែងណង ឆើតឆាយ រុងរឿង។

តារាបង្ហាញម៉ូដ ដែលបានទៅចូលរួមក្នុង Met Gala កាលពីថ្ងៃទី ៨ ឧសភា ២០២៤ | រូបថតរបស់ទស្សនាវដ្ដី Vogue | Source: https://www.vogue.com

“Met Gala” ត្រូវ​បាន​គេ​ចាត់​ទុក​​ថា​ជា​ព្រឹត្តិការណ៍​ម៉ូដ​ដ៏​មាន​កិត្យានុភាព និង​អស្ចារ្យ​បំផុត​របស់​ពិភពលោក។ តារាបង្ហាញម៉ូត អ្នកច្នៃម៉ូដល្បីៗ តារាសម្ដែង តារាភាពយន្ដ អ្នកច្រៀង អ្នករាំ អ្នកកីឡា អ្នកជំនួញ អ្នកនយោបាយ…។ល។ អាចទៅបង្ហាញខ្លួន បង្ហាញម៉ូដ យោងទៅតាមប្រធានបទដែលកម្មវិធីប្រកាសមុន។ ពួកគេ អាចទាញប្រយោជន៍ពីព្រឹត្តិការណ៍នោះក្នុងការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មពីខ្លួនឯង ឬផលិតផលខ្លួនឯង ឬអ្វីផ្សេងទៀត ដែលគេចង់ឱ្យល្បី។ នរណាក៏អាចចូលរួមបានដែរ ឱ្យតែគេមានសេចក្ដីក្លាហាននឹងទៅ។ ហើយអ្នកដែលលេចធ្លោរ នឹងត្រូវបានចុះផ្សាយដោយទស្សនាវដ្ដីបង្ហាញម៉ូដ “Vogue”។

តម្លៃសំបុត្រសម្រាប់ ទៅឈរត្រេងត្រាងនៅលើកម្រាលព្រំក្រហម ឱ្យគេថតរូបផ្សាយ បានហក់ឡើងថ្លៃជាបន្តបន្ទាប់ ឥតចុះវិញសោះ។ កាលពីឆ្នាំ ២០២៣ តម្លៃសំបុត្រ ១សន្លឹកតែ US$ 50,000 ទេ (៥ម៉ឺនដុល្លារ) ប៉ុន្តែក្នុងឆ្នាំ ២០២៤ នេះ តម្លៃសំបុត្រ គឺឡើងដល់ US$ 75,000 (៧ម៉ឺន ៥ពាន់ដុល្លារ) ក្នុង១សន្លឹក។ សូមបញ្ជាក់ថា Met Gala (ឬឈ្មោះផ្លូវការ Costume Institute Benefit) ធ្វើឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំ នៅក្នុងចំថ្ងៃចន្ទដំបូងគេ នៃខែឧសភា លើកលែងតែក្នុងឆ្នាំ ២០២១ គេលើកទៅធ្វើក្នុងខែកញ្ញា ដោយមូលហេតុវិបត្តិ Covid-19 កាលណោះ។

អ្នកដែលអាចចូលរួមបាន គឺរាប់បញ្ចូលស្ទើរតែគ្រប់វិស័យ សូម្បីតែអ្នកមិនមានអាជីពក្នុងវិស័យសិល្បៈក៏ដោយ ឱ្យតែមានលុយអាចទិញសំបុត្រចូលរួម ហើយមានភាពជឿជាក់លើខ្លួនឯង គឺសូមចុះឈ្មោះទៅចុះ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកដែលមានលុយជះលើតម្លៃសំបុត្រដែលស្មើនឹងផ្ទះវិឡាកូនកាត់មួយនៅភ្នំពេញទៅហើយនោះ ច្បាស់ជាមិនមែនមនុស្សម្រៀលៗទេ។

កន្លែងទទួលទានអាហារពេលល្ងាច ក្នុងសមោសរ Met Gala 08 May
2024 | រូបថតពី https://www.vogue.com

ដូច្នេះ ប្រសិនបើ លោកអ្នកនាង កញ្ញា ដែលដឹងថាខ្លួនឯងមិនសូវមានសមត្ថភាពអ្វីក្នុងវិស័យផលិតថ្មី តែចង់ល្បី សូមជ្រើសរើស ចូលរួមក្នុង Met Gala វិញ នោះនឹងគ្មានការរិះគន់ទេ។ ជាក់ស្ដែងកន្លងទៅថ្មីៗនេះ ក្នុង Met Gala 2024 នាង “Kim Kardashian” ដែលពិភពលោកទាំងមូលស្គាល់ថាជាមនុស្សសម្បូររឿងអាស្រូវ សម្បូររឿងបំពុលសង្គមផុតលេខ ក៏នៅតែត្រូវបានទស្សនាវដ្ដីចុះផ្សាយព្រោងព្រាត ដោយសារតែម៉ូដសម្លៀកបំពាក់របស់នាង តឹងហួសហេតុ រហូតដល់ អ្នកទស្សនាឃើញហើយ ថប់ដង្ហើមជំនួសគ្រប់ៗគ្នា និងមានមតិរិះគន់ព្រោងព្រាតជុំវិញម៉ូដសម្លៀកបំពាក់របស់នាង ថាវាជាម៉ូដដែលគ្មានផាសុកភាពទាល់តែសោះ។

នាង Kim Kardashian ជាមនុស្សអសមត្ថភាពក្នុងវិស័យសិល្បៈ ប៉ុន្តែនាងសម្បូរលុយ ដែលបានមកពីមុខរបរលក់ផលិតផលផ្សេងៗ តាមអ៊ីនធើណិត និងបង្កើតព័ត៌មានបំពុលសង្គមញឹកញាប់ជាងគេ ក៏ទីបំផុតអាចល្បីល្បាញដោយសារតែ Met Gala នេះដែរ។

រូបថតនាង Kim Kardashian ក្នុងអំឡុងមហាសមោសរ Met Gala 08 ឧសភា 2024 |
| សម្លៀកបំពាក់របស់នាងមានមតិរិះគន់២យ៉ាង ទី១ គឺភាពតឹងណែនហួសហេតុ ដែលអាចបណ្ដាលឱ្យខូចសរីរាង្គតម្រងនោម ឆ្អឹងខ្នងចង្កេះ និងមើលទៅធ្វើឱ្យស្ត្រេសខ្លាំង មួយទៀតគឺអាវនាង ដូចក្រណាត់ជជុះដែលគេទុកជូតជើង។ មិនដឹងថាជាចេតនានាង ចង់ឱ្យគេរិះគន់ ដើម្បីល្បីឬយ៉ាងណា ព្រោះកន្លងមក នាងតែងធ្វើរឿងឆ្កួតៗឡប់ៗមិនស្វាង ដើម្បីបានល្បីឈ្មោះ
Source from: www.vogue.com
រូបថតនាង Rihanna and Rocky ដែលបានទៅចូលរួម មហោស្រព Met Gala 2023 | រូបថតពី Getty Images តាមរយៈទស្សនាវដ្ដី Vogue

ក្នុងបរិបទនេះ ដោយយោងទៅលើព្រឹត្តិការណ៍កំពុងតែល្បីល្បាញនៅកម្ពុជា ពាក់ព័ន្ធនឹងតារាខ្មែរខ្លះ ដែលមិនយល់ពីគោលគំនិតរួមនៃកម្មវិធីអន្តរជាតិ រហូតបណ្ដាលឱ្យមានការរិះគន់ផងនោះ ខ្ញុំក៏សូមបញ្ជាក់ផងដែរថា “មហោស្រពអក្សរសិល្ប៍” ជាកន្លែងប្រកួតប្រជែងស្នាដៃតែងនិពន្ធ ប្រលោមលោកវែង ខ្លី កំណាព្យ ផ្សេងៗ ។ល។ “មហាស្រពចម្រៀង” ជាកន្លែងដែលតារាចម្រៀងទៅបញ្ចេញសមត្ថភាពឬទទួលពានរង្វាន់ ។ “មហោស្រពគំនូរ” ជាកន្លែងដែលវិចិត្រករ ទៅបង្ហាញស្នាដៃគូររូបរបស់គេ។ “មហោស្រពរូបថត” ជាកន្លែងជាងថតល្បីៗ ទៅដាក់តាំងបង្អួតស្នាដៃថតរូបរបស់ពួកគេ។

ហើយក្នុងនោះដែរ “មហោស្រពភាពយន្ត” ជាកន្លែងប្រកួតប្រជែងស្នាដៃផលិតភាពយន្ដ។ ចំណែកតួសម្ដែងអាចមានសិទ្ធិខ្លះ និងអត់ខ្លះ ទៅតាមប្រភេទ ឬក្រេឌីតរបស់ផលិតកម្មកុន ដែលពួកគេបានសម្ដែង។

យ៉ាងណាមិញ មហោស្រពភាពយន្ដ ក៏អាចត្រូវបានគេឆ្លៀតឱកាស បង្ហាញម៉ូដខ្លះៗដែរ ប៉ុន្តែ វាមិនមែនជា ទស្សនវិស័យនៃព្រឹត្តិការណ៍ទាំងមូលទេ ដែលវាខុសផ្ទុយគ្នាស្រឡះពី Met Gala។ ដូច្នេះ ប្រសិនបើយើង ស្លៀកពាក់តែងតួ ឬបញ្ចេញកិរិយា ណាមួយ ខុសប្រធានបទឬចាកប្រធាន យើងនឹងក្លាយជាមនុស្សចម្លែក ឬអាចថាជាមនុស្ស មិនមានការយល់ដឹង។

វាប្រៀបដូចជា យើងយកភ្លេងខ្លកខែក ទៅចាក់ពេលហែរជំនូន ហើយយកភ្លេងមហោរី ទៅចាក់ពេលហែរខ្មោចអ៊ីចឹង។ វាភ្លាវណាស់ មិនសមទេ!

ម៉ូដសម្លៀកបំពាក់ដែលត្រូវបានចុះបញ្ជីរក្សាសិទ្ធិម៉ូដច្នៃ បានបង្ហាញកាលពីព្រឹទ្ធិការណ៍ Met Gala 2024 នៅក្រុងញូយ៉ក | រូបថតរបស់ Getty Image
រូបថតពីឆ្នេងមកស្ដាំ៖ JLo-Zendaya-Bad-Bunny-Chris-Hemsworth | រូបរបស់ GettyImages ក្នុងសមោសរ Met-Gala- 5 May 2024

ឯកសារយោង៖ https://en.wikipedia.org/wiki/Met_Gala

បកប្រែនិងសម្រួលដោយ លឹម វិរិយា

សៀវភៅរាជនីសំឡេងមាស “រស់ សេរីសុទ្ធា”

រូបភាពសម្ដែងដោយ កញ្ញា ឃួង អាទិយ៉ា អ្នកគាំទ្រវណ្ណកម្មសៀវភៅរាជនីសំឡេងមាស

ខ្ញុំសូមអនុញ្ញាតពេលវេលាមួយសន្ទុះ ដើម្បីបង្ហាញជូនប្រិយមិត្តនូវសៀវភៅ ដ៏អស្ចារ្យមួយប្រភេទ ដែលទើបតែមានជាលើកដំបូងនៅកម្ពុជា។ លោកអ្នកធ្លាប់ជួបទេ? អានសៀវភៅ! ប៉ុន្តែទទួលអារម្មណ៍ដូចជាទស្សនាខ្សែភាពយន្ត។ នេះជាសៀវភៅប្រលោមលោករូបភាព ដែលសាច់រឿងខាងក្នុងយកលំនាំតាមជីវិតរបស់ រស់ សេរីសុទ្ធា តារាចម្រៀងខ្មែរដ៏ល្បីល្បាញដែលមានកំណើតពីខេត្ដបាត់ដំបង។ គ្មានជនជាតិខ្មែរណាដែលថាមិនធ្លាប់ដឹងពីសំឡេងរបស់គាត់ទេ ទោះជាស្ថិតនៅក្នុងវ័យណាក៏ដោយ។

 “រស់​ សេរីសុទ្ធា” ត្រូវបានប្រសិទ្ធងារ ថាជា “រាជនីសំឡេងមាស” ដែលងារនេះត្រូវបានដាក់ជូនដោយ “ព្រះករុណាសម្ដេចនរោត្ដមសីហនុ” ក្នុងអំឡុងពេលដែលកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់គាត់កំពុងឡើងដល់កម្រិតកំពូលក្នុងចុងទសវត្សរ៍ ១៩៦០ និង ដើមទសវត្សរ៍ ១៩៧០។

រូបភាពពីទំព័រហ្វេសប៊ុគផ្លូវការរបស់រាជនីសំឡេងមាស https://www.facebook.com/thegoldenvoicemovie

តើសៀវភៅប្រលោមលោករូបភាព រាជនីសំឡេងមាស ដែលមានភាសាអង់គ្លេសដាក់ថា The Golden Voice មានលក្ខណៈពិសេសអ្វីខ្លះ?

ភាពពិសេសមួយរបស់សៀវភៅរាជនីសំឡេងមាស ដែលខ្ញុំអត់ទ្រាំមិនសរសើរមិនបាននោះ គឺ សៀវភៅនេះ មិនមានអក្សរច្រើនដើម្បីអាននោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គ្រប់ទំព័រ មានសុទ្ធតែឈុតរូបភាពគំនូរផាត់ពណ៌ ដែលជាហេតុធ្វើឱ្យអ្នកអានសប្បាយរីករាយក្នុងអំណាន។

 រូបភាពច្រើនជាងអក្សរបែបនេះ គឺជាសិល្បៈមួយប្រភេទដែលអាចអន្ទងចិត្តកុមារ ដែលទើបតែរៀនចេះអានអក្សរ ឱ្យជក់ចិត្តដូចគ្នាដែរ។ មានន័យថា សៀវភៅនេះអាចអានបានងាយស្រួល តាំងពីមនុស្សចាស់ៗរហូតដល់កុមារតូចៗ។ ហើយបើកុមារតូចមើលរូបភាពនិងអានអក្សរហើយនៅមិនយល់ មនុស្សចាស់ក៏ងាយនឹងពន្យល់ឱ្យក្មេងឆាប់យល់បានរហ័ស។

កញ្ញា ឃួង អាទិយ៉ា អង្គុយអានសៀវភៅប្រលោមលោករូបភាព រាជនីសំឡេងមាស ក្នុងគេហដ្ឋានរបស់នាង ឯខេត្តសៀមរាប

ក្រៅពីនោះ សៀវភៅប្រលោមលោកឆាករូបភាព រាជនីសំឡេងមាស មានលេខកូដសម្រាប់អ្នកអាន អាចផ្ទៀងផ្ទាត់ចុចចូលស្ដាប់បទចម្រៀងសម័យដើមបានយ៉ាងងាយស្រួល តាមរយៈ QR Code និងសេចក្ដីណែនាំពីរបៀបស្កេនចូលស្ដាប់បទភ្លេងនៅទំព័រខាងដើម។ ដូច្នេះ ឃើញថា យើងអាចអានរឿងបណ្ដើរ ស្ដាប់សំឡេងចម្រៀងអមឈុតឆាកនៃសាច់រឿងនោះបណ្ដើរបាន។ ឈុតណាតួអង្គសប្បាយៗ យើងក៏ឮសូរបទចម្រៀងបែបសប្បាយៗញ័រញាក់កន្ត្រាក់អារម្មណ៍ ឈុតឆាកណាតួអង្គមានបញ្ហាកម្សត់ៗកើតឡើងក្នុងជីវិតគាត់ យើងក៏ឮសូរបទចម្រៀងបែបតម្អូញទួញសោក ធ្វើឱ្យយើងកម្សត់ចូលតួស្លុងទៅតាមសាច់រឿងដែរ។ បច្ចេកវិទ្យានេះ ធ្វើឱ្យអ្នកអានជក់ចិត្តដិតអារម្មណ៍ខ្លាំងជាងការអានសៀវភៅធម្មតាៗ។

កញ្ញា អាទិយ៉ា អានសៀវភៅប្រលោមលោកឆាករូបភាព រាជនីសំឡេងមាស នៅវេរ៉ង់ដាមុខផ្ទះ ឯខេត្តសៀមរាប

ខ្ញុំសូមផ្ដល់ជាមតិយោបល់ថា បងប្អូនជនជាតិខ្មែរយើង គួរតែមានសៀវភៅនេះ យ៉ាងហោចមួយក្បាល ជាឯកសារផង ជាឧបករណ៍សិល្បៈកំដរអារម្មណ៍ផង និងជាការចូលរួមលើកស្ទួយ មរតកចម្រៀងចាស់ៗដ៏មានតម្លៃរបស់ខ្មែរយើងផង ឱ្យស្ថិតនៅគង់វង្សជារៀងរហូត។ តាមរយៈសៀវភៅនេះ យើងអាចជួយឱ្យក្មេងជំនាន់ក្រោយ បានស្គាល់អតីតតារាចម្រៀងដ៏ល្បីរបស់កម្ពុជា ដែលពួកគេកន្លងមកបានឮតែសំឡេងច្រៀងក្នុងខ្សែអាត់ផ្សេងៗតែម្យ៉ាង។

ទម្រាំតែបានចេញជារូបរាងសៀវភៅនេះឡើងមកបាន មានរឿងរ៉ាវពីក្រោយឆាកច្រើនរាប់មិនអស់ ដែលក្នុងនោះ រនាំងឧបសគ្គខ្លះដោះចេញ ខ្លះនៅតែដោះមិនចេញ។ ទម្រាំមានសៀវភៅរាជនីសំឡេងមាសជាភាសាខ្មែរនេះឡើងមកបាន វាមិនមែនជាភាពងាយស្រួលឡើយ។ មានមនុស្សច្រើនណាស់ ទាំងខ្មែរ និងបរទេស ដែលបានចូលរួមចំណែកយ៉ាងសស្រាក់សស្រាំ ក្នុងការផ្ដល់ព័ត៌មានពាក់ព័ន្ធ ជាភ័ស្ដុតាង ជាសាក្សី។

រូបភាពយកពីទំព័រហ្វេសប៊ុគផ្លូវការ https://www.facebook.com/thegoldenvoicemovie

សៀវភៅនេះ លក់នៅក្នុងទីផ្សារប្រទេសកម្ពុជា តាមរយៈភ្នាក់ងារចែកចាយផ្សេងៗ ដូចជាបណ្ណាគារ និងទីផ្សារអនឡាញមួយចំនួន និងលក់ក្នុងតម្លៃធូរខ្លាំងមែនទែន ដើម្បីជួយសម្រួលដល់ជនជាតិខ្មែរដែលគោរពស្រលាញ់ រស់ សេរីសុទ្ធា មានលទ្ធភាពទិញអានបាន។

កាលពីទិញសៀវភៅនេះដំបូង ខ្ញុំគ្រាន់តែគិតថា ទិញសិនទៅជាជាងបានជួបអ្នកលក់ហើយ កុំឱ្យវាខាតជើង ក្រែងថ្ងៃក្រោយចង់បាន នាំពិបាករកទិញ។ ប៉ុន្តែ នឹកស្មានមិនដល់សោះថា ក្រោយពីបានអានចប់ ខ្ញុំបានកុម្ម៉ង់ទិញថែមចំនួន២ក្បាលទៀត សម្រាប់ជាអំណោយដល់ក្មួយៗរបស់ខ្ញុំបានអានដែរ។ ហើយខ្ញុំហាក់ដូចជាមោទនភាពប្លែកចំពោះស្នាដៃក្រុមការងារ The Golden Voice ទាំងអស់។

ជាចុងក្រោយ សូមអ្នកនិពន្ធ អ្នកដឹកនាំរឿង អ្នកបកប្រែ និងអ្នកតំណាងសៀវភៅគ្រប់ៗគ្នាដែលកន្លងមក បានចូលរួមផ្សព្វផ្សាយ ទទួលយកនូវការគោរព ស្រលាញ់ ពីខ្ញុំ ដោយភាតរភាព!

រូបភាពឈុតឆាក រស់ សេរីសុទ្ធា ច្រៀងថតដាក់ថាសចម្រៀង ដែលយកចេញពីក្នុងទំព័រមួយនៃសៀវភៅរាជនីសំឡេងមាស
រូបថតរបស់ខ្ញុំ កាន់សៀវភៅរាជនីសំឡេងមាស ថតក្នុងសួនច្បារមុខផ្ទះ
វិដេអូជាសំឡេង និងរូបភាព ដោយ លឹម វិរិយា

កំណាព្យ៖ “វិសាខបូជា”

(បទវង្សវិចិត្រ មេព្យាង្គ៩)

ថ្ងៃពេញបូណ៌មី ស្ដីប្រាប់ ត្រាប់ត្រងចាំ
ពិសាខឆ្លងឆ្នាំ ចាំទុក ទំនុកបុណ្យ
ឆ្លងឆ្នាំព្រះពុទ្ធ វិសុទ្ធ រង្គាត់មន្ត
លំឱនបន្ទន់ ជន់ជោរ បង្ហូរធម៌។

ថ្ងៃដប់ប្រាំកើត ខ្នើតពេញ ចេញពិសាខ
ជាថ្ងៃបើកឆាក ស្លាកឈ្មោះ ពីរោះខ្ទ័រ
ពុទ្ធសាសនា ថ្លាយង់ គង់វង្សល្អ
សូមផ្សាយបន្ត ធម៌ពិត ក្រឹត្យពាន់ឆ្នាំ។

វិសាខបូជា ជាថ្ងៃ អាល័យព្រះ
ដែលព្រះអង្គឈ្នះ លះបាន ក្សាន្តផុតកម្ម
ត្រៃសរណៈ ប្រចក្ស ឆ្លាក់បណ្ដាំ
ទូន្មានឱ្យចាំ ឆ្នាំព្រះ រះត្រ័យទ្វារ។

(បទកាកគតិ មេព្យាង្គ៤)

ចូលរួមអបអរ ទទួលអំណរ វិសាខបូជា
ជាបុណ្យសាកល ពេញដោយរមនា រំឭកគ្រប់គ្នា
ថ្ងៃសំខាន់បី។

ទី១ជាពេល ព្រះចាករង្វេល ប្រសូតចាកផ្ទៃ
ទី២ត្រាស់ដឹង អស់ភពផែនដី រីឯទី៣
ជាថ្ងៃនិព្វាន។

វិសាខបូជា តាំងចិត្តភាវនា រួមគ្នាឆ្លងស្ពាន
ពុទ្ធសករាជថ្មី កុំបីនៅឃ្លាន លើកជើងដើរឈាន
នឹងមានពន្លឺ។

សាសនាព្រះពុទ្ធ នៅតែជ្រៅមុត វិសុទ្ធរន្ទឺ
តេជះរុងរោចន៍ ដូចយប់ដែលភ្លឺ រស់មិនដែលព្រឺ
ព្រោះយល់ក្ដីស្លាប់។

ឆ្លងពុទ្ធសករាជ សូមមានអំណាច បាចសាចចំណាប់
អ្នកណាយល់ធម៌ ចរផុតផ្សែងអ័ព្ទ ដានព្រះទុកត្រាប់
ជាច្បាប់សន្តិ។
———
វិរិយា🌸

ថ្ងៃអាទិត្យ ១៤កើត ខែពិសាខ ឆ្នាំឆ្លូវ ត្រីស័ក ព.ស. ២៥៦៤ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី ២៥ ខែមេសា គ.ស. ២០២១

កំណាព្យ៖ “ជីវិតលើផែនដី”

[បទវង្សវិចិត្រ មេព្យាង្គ ៤​+២+៤]

(១) និយាយរឿងងាប់ ទ្រាប់ទុក ទំនុកជីវិត
បង្ហាញរឿងពិត គិតទៅ នៅតែគេខ្លាច
មានច្បាប់ស្លាប់រស់ គោះប៉ោត បញ្ឆោតបិសាច
ពួកម្នឹះកំណាច កាចខ្លាំង ចាំងឆ្លុះនរក។

(២) ផែនដីនេះតូច ប្រដូច លម្អងធរណី
ល្អិតជាងធូលី គ្រវី គ្រវាត់វីវក់
ក្នុងចក្រវាល ក្រាលពាស មាសពេជ្រគម្រក់
គំរាមឱ្យភ្លក្ស គក់ទ្រូង ទូងស្គរក្លងខែក។

(៣) អស្មិមានះ ឈ្នះចាញ់ កណ្ដាញ់ដួងចិត្ត
កំណាញ់តោងស្អិត ប្រិតប្រៀង ផ្ទៀងចង់តែបែក
តាមពិតខ្លាចងាប់ គ្រាប់ផ្លោង កោងផ្ទុះរហែក
ក្ដែងៗខំស្រែក ចែកខណ្ឌ ប្រកាន់ពូជសាសន៍។

[#បទព្រហ្មគីតិ មេព្យាង្គ ៥+៦]

(៤) ភពផែនដែនដីយើង ស្នូលសុទ្ធភ្លើង ក្ដៅខ្លាំងណាស់
ទំនាយព្រះជាម្ចាស់ លោកបានត្រាស់ ថានឹងធ្លាយ។

(៥) ផែនដីយើងនឹងឆេះ ប៉ើងរបេះ ដូចទំនាយ
បន្ទាប់មករលាយ អណ្ដែតភាយ លាយអាកាស។

(៦) រឿងនេះពិតមិនខុស ចាំទុកចុះ ត្រឹមត្រូវច្បាស់
រស់នៅត្រូវចេះខ្មាស ជាន់ដានចាស់ ច្បាស់ជាខុស។

(៧) រឿងងាប់ត្រូវទន្ទេញ រឿងរស់វិញ ប្រយ័ត្នស្លុះ
ដង្ហើមចុងច្រមុះ ដាក់ភ្នែនចុះ ស្ទង់ចិន្ដា។

(៨) ផ្ចង់គិតរវាំងកាយ ក្រែងវាឆ្ងាយ ពីសុខា
ព្រោះមោហ៍បាំងបញ្ញា វាហានក្លា សម្លាប់ខ្លួន។

[#បទភុជង្គលីលា មេព្យាង្គ ៦+៤+៤]

(៩) ផែនដីនៃយើងរាល់គ្នា
នឹងក្លាយទៅជា ផេះផង់ក្រមួន។

(១០) ដោយភ្លើងរងើកឆេះស្ទួន
កក្រើកអង្រួន ព្រោះក្បួនបិសាច។

(១១) អ្នកល្អល្អិតល្អោចពួនខ្លាច
មេបក្សកំណាច បាចពិសតាមខ្យល់។

(១២) សត្វលោកច្របូកច្របល់
ព្រោះរស់ធ្លាប់ខ្វល់ ត្រឹមតែអាត្មា។

(១៣) លុះដល់ផែនដីមរណា
ប្រវេប្រវា ប្រាថ្នាសូមសុខ។

(១៤) អ្នកជិតអ្នកឆ្ងាយស្ដាយស្រុក
ធ្លាប់រស់ស្រណុក មិនដែលអាល័យ។

(១៥) ទូលរែកពួកម្នឹះចង្រៃ
ដូចចិញ្ចឹមចៃ លើក្បាលខ្លួនឯង។

(១៦) ឃើញខុស សរសើរក្ដែងៗ
ដូចឆ្កែកើតស្រែង ថ្លែងអួតគីង្គក់។

(១៧) អាស្រូវដូចឋាននរក
នាំគ្នាពង្វក់ បញ្ជោរតែគ្នា។

(១៨) លុះដល់វេនកម្មវេរា
ពាក្យបញ្ជោរគ្នា ក្លាយជាទោសៈ។

[#បទកាកគតិ មេព្យាង្គ ៤​+៤+៤]

(១៩) បើរស់សុខហើយ សូមអ្នកជួយឆ្លើយ
ដោះទុក្ខអ្នកខ្វះ កំពុងតែលតោល
ពិបាកខ្លាំងណាស់ ដូចសត្វឥតម្ចាស់
គេចាប់ដាក់ទ្រុង។

(២០) គ្រាន់តែស្មូមទាន សូមសិទ្ធិរស់រាន
គ្មានអាវុធភ្ជង់ នៅតែគេចាប់
បោចកន្ទេលមុង យកទៅញាត់ទ្រុង
ចោទជនក្បត់ជាតិ។

(២១) អ្នកខ្លះក្បែរគ្នា ប៉ុន្តែបែរជា
មិនហ៊ានចូលបៀត​ ខ្លាចជ្រុះបុណ្យសក្ដិ
ខ្លាចបង់អស់ញាតិ រឿងរ៉ាវគ្រោតគ្រាត
បំផ្លាញសាសន៍ឯង។

(២២) រឿងខ្លះរឿងល្បី គោះរង្គើដី
បន្ទរក្ដែងៗ ខំប្រឹងតស៊ូ
មតិបែកផ្សែង ត្រង់ជាតិសាសន៍ឯង
ទុកឱ្យគេជាន់។

(២៣) ចាំទុកទៅអ្នក វេនកម្មគង់ធ្លាក់
ចុះយ៉ាងទាន់ហន់ អ្នកណាអ្នកសាង
មិនបាច់ខំបន់ ច្បាប់កម្មបន្ទាន់
វន្តផលឥតខុស។

(២៤) ផែនដីនឹងផ្ទុះ គ្រាប់ផ្លោងទម្លុះ
ឆេះធ្លុះធ្លាយសុស គង់ងាប់ជុំគ្នា
ក្លាយផេះទាំងអស់ សត្វម្នឹះស្រីប្រុស
ស្លុះស្លុងក្លាយខ្យល់។

(២៥) មិនយូរទៀតទេ ផែនដីដាច់ថ្នេរ
យើងនឹងអស់កល គ្មានល្បិចបោកគ្នា
បានប៉ះកម្មផ្ទាល់ ចក្រវាលនៅសល់
ភពផ្សេងរាប់កោដិ។

(២៦) ថ្ងៃនោះមកដល់ ថ្ងៃដែលច្របល់
កំហឹងច្រឡោត ឱ្យរលាយខ្សុល
ទុកជាចំណោទ អ្នកណាឆោតៗ
ច្បាស់កើតមកទៀត។

(២៧) ច្នេះហើយបើដឹង សូមនៅសញ្ជឹង
ប្រឹងឱ្យខ្មីឃ្មាត ជួយសង្គ្រោះគ្នា
បងប្អូនរួមជាតិ ក្រែងបានស្លាប់បៀត
ក្បែរនឹងធម៌ព្រះ។
———
វិរិយា 🌸

ថ្ងៃពុធ ១៤រោច ខែមាឃ ឆ្នាំឆ្លូវ ត្រីស័ក ព.ស. ២៥៦៥ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី ០២ ខែ មីនា គ.ស. ២០២២

បុណ្យមាឃបូជា (កំណាព្យបទ៨ព្យាង្គ)

មាឃពេញបូណ៌មីប្រពៃខ្ពង់ខ្ពស់
រឭកនឹកឆ្ពោះដល់ពុទ្ធសាសនា
ថ្ងៃដែលព្រះអង្គចេញផ្សាយគោលការណ៍
ដប់មួយប្រការ “ឱវាទបាដិមោក្ខ” (១) ។

ច្នេះពុទ្ធបរិស័ទ សូមឱនគារវៈ
វន្ទាស្មោះស្ម័គ្រព្រមទទួលយក
ដើរតាមលំអានព្រះវិសុទ្ធលោក
រីករាយបង្កូកប្រកាស ចតុរង្គ (២)។

រឭកថ្ងៃបុណ្យហៅ “មាឃបូជា”
កូនខ្មែរគ្រប់គ្នាសូមថ្វាយបង្គំ
មានទៀនធូបផ្កាបូជា ជាធំ
តាំងសីលឱ្យងំឱ្យដល់និព្វាន។

សូមបានចាកផុតវាលវដ្ដសង្សារ
វែងឆ្ងាយក្រៃណារកស្ងប់ផងគ្មាន
សូមរតនត្រៃ ច្នៃធ្វើជាស្ពាន
ឆ្លងគ្រប់ជំហានមានតែសន្តិ។

សូមពុទ្ធសាសនាស្ថិតនៅអមតៈ
ជាធម៌ប្រត្យក្ស ពេញដោយគតិ
អប់រំមនុស្សលោកឱ្យលះអស្មិ
ទុក្ខំ នត្ថិ ចិរស្សំ (៣) បាំងកើយ។

សូមអធិដ្ឋានដល់ ទសបារមី (៤)
ដ៏អស្ចារ្យក្រៃគ្មានអ្វីប្រៀបឡើយ
សូមភពនៃមនុស្សបានឈានដល់ត្រើយ
មាឃបូជាហើយ ឆ្លើយថា សាធុ!
_________
វិរិយា🌸

ថ្ងៃអង្គារ៍ ១៥កើត ខែមាឃ ឆ្នាំមមី ឆស័ក ព.ស. ២៥៥៨ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី ៣ ខែ កុម្ភៈ គ.ស. ២០១៥
________
#ពន្យល់វាក្យស័ព្ទ

(១) “ឱវាទបាដិមោក្ខ” គោលការណ៍ទាំង១១ប្រការដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាម្ចាស់បានប្រកាសឱ្យមនុស្សលោកយកទៅអនុវត្តដើម្បីសេចក្ដីសុខក្នុងជីវិត។
(២) មកពីពាក្យ “ចតុរង្គសន្និបាត” មានន័យថា៖ ការប្រជុំដោយអង្គ៤ របស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ គ្រប់ព្រះអង្គដើម្បីទ្រង់សម្ដែងនូវ “ឱវាទបាដិមោក្ខ”។
(៣) ទុក្ខំ = សេចក្ដីលំបាក ទុក្ខព្រួយ / នត្ថិ = ដែលគ្មាន / ចិរស្សំ = យូរលង់ជាអង្វែង រៀងរហូត
(៤) “ទសបារមី” គឺបារមីទាំង១០ មាន៖ ១.ទានបារមី ២.សីលបារមី ៣.នេក្ខម្មបារមី ៤.បញ្ញាបារមី ៥.វិរិយបារមី ៦.ខន្តិបារមី ៧.សច្ចបារមី ៨.អធិដ្ឋានបារមី ៩.មេត្តាបារមី ១០.ឧបេក្ខាបារមី។ បារមីទាំង ១០ នេះឯងដែលពោធិសត្វរាល់ព្រះអង្គបំពេញឱ្យបានត្រាស់ជាព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធ។

តើ “សារ៉ុង” មានប្រភពកំណើត និងដំណើរដើមទងមកពីណា?

“សារ៉ុង” គឺជាពាក្យដើមនៃសំពត់ប្រពៃណីរបស់មូស្លីម ដែលរស់នៅតំបន់ស៊ូម៉ាត្រា និង ជ្វា។ ពាក្យ “សារ៉ុង” ជាពាក្យកម្ចីពីភាសាអង់គ្លេស ដើមកំណើតម៉ាឡេ សរសេរថា “Sarong”  មានន័យថា “គ្របដណ្ដប់”“ដើម្បីស្រោប”

ពាក្យ “សារ៉ុង” នេះ គេចាប់ផ្ដើមហៅដំបូងនៅក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៤ ដែលខ្លឹមសាររបស់អ្នកនិយាយ គឺសំដៅលើក្រណាត់ស្លៀកចាប់ពីចង្កេះចុះក្រោម ហៅថាសំពត់។ ហើយសំពត់សារ៉ុងនេះ ក៏គេកាលណោះ ផ្ដោតទៅលើតែប្រពៃណីរបស់ជនជាតិម៉ាឡេស៊ី និង ឥណ្ឌូណេស៊ីទេ។ ក្នុងភាសា ឥណ្ឌូណេស៊ី គេសរសេរជា “សារុង” (Sarung)។ ដូច្នេះ “សារ៉ុង ឬ សារុង” ជារួម ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាសម្លៀកបំពាក់ប្រពៃណីវប្បធម៌ដ៏ចំណាស់របស់ជាតិសាសន៍ក្នុងភូមិភាគអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ជាពិសេសអ្នកនៅប្រជុំកោះជ្វា។ វាត្រូវបានត្បាញក្នុងទំហំដូចៗគ្នា ឬប្រហាក់ប្រហែលគ្នា គឺក្រណាត់ប្រវែងស្រុងជិត១ម៉ែត្រ និង ទទឹង ២ម៉ែត្រលើសបន្តិច (0.91 m x 2.3 m)។

រូបថតដើមពី http://www.flickr.com បង្ហាញរូបថតរបស់ស្ត្រីជ្វាស្លៀកសារ៉ុង នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩០៥

នៅឥណ្ឌូណេស៊ី គេហៅថា “សារុង” (បញ្ចេញសំឡេងធ្ងន់ជាងភាសាខាងម៉ាឡេ) លើកលែងតែនៅ “កោះបាលី” គេហៅថា “ក្រឹមបិន” ដែលប្រហែលជាក្លាយមកពីភាសាជ្វាបុរាណទាក់ទងនឹងពាក្យថា “កឹមបិន” (Kemben) ប្រែថាក្រណាត់ រុំខ្លួនរបស់ពួកជ្វា។ ហើយប្រហែលជា ភាសាឆ្លងគ្នានេះឯង ដែលខ្មែរយើងហៅក្រណាត់វែងរុំខ្លួនជិត ថាជា “ក្បិន” ដែលយើងដឹងហើយថា ពួកជ្វា ធ្លាប់ជាឈ្មួញដឹកទំនិញសព្វបែបយ៉ាង ជាពិសេស “ក្រណាត់” យកមកលក់នៅបណ្ដាប្រទេសជិតខាងក្នុងអំឡុងអតីតកាលជាង៧០០ឆ្នាំមុន។

ចម្លាក់ប្រាសាទ Majapahit នៅលើកោះជ្វា បង្ហាញពីស្ត្រីជ្វា ស្លៀក Kemben នៅក្នុង ស.វ. ទី១៤

សារ៉ុង ឬ សារុង ឬ កឹមបិន មានលក្ខណៈស្លៀកពាក់ជាបំពង់ធំវែង ពាក់ដោយបុរស និង ស្ត្រី ទូទាំងប្រជុំកោះឥណ្ឌូណេស៊ី។ ហើយវាប្រើជាពិសេសចាំបាច់ សម្រាប់បុរសមូស្លីម ស្លៀកអធិដ្ឋាន។

ក្រណាត់សារុងរបស់ឥណ្ឌូណេស៊ី ត្រូវបានដេរភ្ជាប់គ្នាដើម្បីបង្កើតជាសំពត់រាងជាបំពង់។ នៅបាលី សារ៉ុង មិនត្រូវបានគេដេរភ្ជាប់គ្នាជាបំពង់ទេ ប៉ុន្តែនៅតែជាក្រណាត់សម្រាប់រុំជុំវិញចង្កេះ ហើយដេរភ្ជាប់ជាមួយនឹងប៉ាក់។

នៅឥណ្ឌូណេស៊ី គេបែងចែកឈ្មោះសារុង ទៅតាមវិធីសាស្ត្រត្បាញ ឬ វិធីសាស្ត្របោះពុម្ពរូបផ្សេងៗទៀត។ មិនមែនហៅចូលគ្នាថាជា សារុងទាំងអស់ទេ។ ជាក់ស្ដែង មានក្រណាត់សំពត់មួយដែលគេចាក់ពុម្ពពណ៌ងងឹតៗ ខ្មៅៗ ហើយក្រឡាល្អិតៗ មិនសូវមានផ្កាភ្ញីឆើតឆាយ គ្មានពណ៌ភ្លឺស្រស់រំលេច អាហ្នឹងគេហៅថា “បាទីក” (Batik)។ បាទីក នេះ នៅស្រុកខ្មែរ យើងតែងឮគេហៅថា “សារ៉ុងមនុស្សចាស់” ព្រោះវាមានលក្ខណៈបែបចាស់ទុំ ហើយក្មេងៗមិនសូវចូលចិត្តស្លៀកទេ។

Batik របស់ឥណ្ឌូណេស៊ី
បាទិក (Batik) របស់ឥណ្ឌូណេស៊ី ដែលខ្មែរយើងនិយមហៅថា “សារ៉ុងមនុស្សចាស់”

មិនថា “សារុង ឬ បាទីក” ពួកក្រណាត់អស់នេះ ប្រសិនបើគេត្បាញចេញមកពីអំបោះធម្មតាថោកៗ គេក៏ប្រើវាសម្រាប់ស្លៀកនៅផ្ទះសម្បែង ឬធ្វើការងារប្រចាំថ្ងៃធម្មតា។ បើជាក្រណាត់ត្បាញចេញពីសរសៃសូត្រ ដែលភ្លឺថ្លាស្រស់ល្អ វានឹងមានតម្លៃថ្លៃខ្លាំង ហើយគេនឹងស្លៀកវា ក្នុងពិធីធំដុំ ផ្លូវការ ដូចជាពិធីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ ចូលរួមកិច្ចប្រជុំថ្នាក់ជាតិ អន្តរជាតិ ……។ល។

នៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៩ លោកប្រធានាធិបតី “ចូកូ វីដូដូ” បានប្រកាសថា ប្រជាជនជ្វាទាំងអស់ នៃដែនកោះឥណ្ឌូណេស៊ី ត្រូវចូលរួមផ្សព្វផ្សាយសម្លៀកបំពាក់ធ្វើពី សារុង ឬ បាទីក ឱ្យបានយ៉ាងហោចណាស់១ដង ក្នុង១ខែ ដើម្បីជាការដឹងគុណ និងតបគុណ ចំពោះសហគមន៍ សិប្បករត្បាញសារុងទាំងអស់ក្នុងទូទាំងប្រទេស ក៏ដូចជាជំរុញព្រលឹងវប្បធម៌ដ៏ចំណាស់របស់ខ្លួននៅលើឆាកអន្តរជាតិផង។

តើជាតិសាសន៍ណាខ្លះស្លៀកសារ៉ុង?

“Sarong” ត្រូវបានគេយកទៅរចនាម៉ូដយ៉ាងស្រស់ស្អាត សម្រាប់ជាឯកសណ្ឋានរបស់បាហុនិកា

 ប្រទេសដែលស្លៀកសារ៉ុងក្នុងទម្រង់សាមញ្ញទូទៅច្រើនជាងគេ (គឺស្លៀកដោយច្បិចក្បាលក្រណាត់យកមកបត់ឆ្នុក ចុកក្រោមរន្ធផ្ចិត) គឺប្រជាជនក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ (មានច្រើនជាងគេ) រួមមានដូចជា៖ ប្រ៊ុយណេ ឥណ្ឌូណេស៊ី ហ្វីលីពីន ម៉ាឡេស៊ី សិង្ហបុរី និង កម្ពុជា។

ចំណែកថៃ ដែលស្ថិតនៅកៀកក្បែរគ្នាជាមួយបងប្អូនអ្នកស្លៀកសារ៉ុង ច្រើននិយមប្រើសារ៉ុងសម្រាប់តែការផ្លាស់ងូតទឹក ឬ សម្រាប់ស្ប៉ា ស្ទីម តែប៉ុណ្ណោះ ព្រោះថៃមិនសូវមានទម្លាប់ចុកឆ្នុកសារ៉ុងទេ។ បើជាសំពត់ក្រណាត់ផ្សេង គេច្រើនដេរទំពក់ ឬដេរកៅស៊ូឱ្យជាប់មាំ។

នៅប្រទេសថៃ គេប្រើសារ៉ុង សម្រាប់តែការផ្លាស់ងូតទឹក និង ស្ប៉ា ឬ ស្ទីម តែប៉ុណ្ណោះ
រូបថតសិល្បៈរបស់ថៃ បង្ហាញពីទំនៀមទម្លាប់ក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ ដោយប្រើសារ៉ុងផ្លាស់ងូតទឹក

ឯលាវ វិញ គេត្បាញកំណាត់សំពត់ដោយសរសៃអំបោះប្រភេទផ្សេង មិនចាក់ពុម្ពផ្កាស្រស់ឆើតឆាយដូចសារ៉ុងទេ ហើយក៏គេមិនស្លៀកវែងដល់កែងជើងដែរ។ លាវ គេប្រើសំពត់សឹង ស្លៀកដោយដេរគន្លឹះទំពក់ខ្ទាស់ ហើយកំណត់ស្រុងចុះត្រឹមក្រោមជង្គង់ ដែលជាវប្បធម៌ដាច់ដោយឡែកផ្សេងមួយទៀតសម្រាប់កំណត់អត្ដសញ្ញាណជាតិសាសន៍មិនឱ្យច្រឡំនឹងគេ។

រូបថតរបស់ http://www.ockpoptok.com បង្ហាញស្ត្រីលាវនៅសហគមន៍តម្បាញសិង ដែលជាសំពត់ប្រពៃណីរបស់ពួកគេ (លាវមិនស្លៀកសារ៉ុងទេ)

ឯភូមា ស្លៀកសំពត់ចុក តែបុរសភេទទេ ហើយក៏មិនមែនប្រភេទសារ៉ុងផ្កាដូចម៉ាឡេដែរ តែជាក្រណាត់សំពត់សូត្រគោមក្រឡា។ ចំណែកស្ត្រីភូមា ច្រើនស្លៀកសំពត់ដែលត្បាញដោយសរសៃសូត្រឬអំបោះក្នុងតំបន់ផ្ទាល់ខ្លួន ហើយដេរទំពក់ខ្ទាស់ ដូចទៅនឹងថៃ លាវ ដែរ។

រូបភាពបុរសភូមា ស្លៀកសារ៉ុង ដែលជាតម្បាញផ្ទាល់របស់ជាតិសាសន៍ពួកគេខ្លួនឯង ហៅថា “Longyi”
រូបថតស្ត្រីជនជាតិភូមាស្លៀកសំពត់ ដែលត្បាញដោយអំបោះ និង សូត្រ ហើយមានដេរទំពក់ថ្ពក់នៅចង្កេះ ហៅថា Longyi

ចុងក្រោយ គឺវៀតណាម ដែលរាប់ថាជាសាសន៍មួយ ដែលមិនចេះស្លៀកសារ៉ុង ឬ សំពត់សោះតែម្ដង។ វៀតណាម ស្លៀកខោ ឬ រ៉ូបវែង ដូចប្រពៃណីចិន។ តែបើជាសំពត់ ទាល់តែសំពត់ដេរដូចម៉ូតមកពីអ៊ឺរ៉ុប។ ខ្ញុំធ្លាប់ទៅលេងតំបន់កម្ពុជាក្រោម (ខេត្តព្រះត្រពាំង) ខ្មែរក្រោមដែលបានរស់នៅលាយឡំនិងវៀតណាមប៉ុន្មានរយឆ្នាំកន្លងមកនេះ មិនចេះស្លៀកសំពត់ទៅវត្តទេ។ គ្រប់គ្នាទាំងស្រី ទាំងប្រុស គឺគេស្លៀកខោ។ ចំណែកខ្ញុំដែលទៅពីស្រុកខ្មែរ ស្លៀកសំពត់បត់ផាមួង ក៏ត្រូវបានគេចំអន់លេង ដោយហៅថា “ក្រមុំកម្ពុជា”។ អ្នកនៅទីនោះ ពន្យល់ខ្ញុំថា ពួកគេឱ្យតែឃើញស្ត្រីរូបណាស្លៀកសារ៉ុង (ឬសំពត់បត់ដាក់ទំពក់) គេនឹងដឹងភ្លាមថាយើងនេះមកពីតំបន់កម្ពុជាកណ្ដាល ដូច្នេះហើយ ទើបគេចំអន់លេង ហៅថា “ក្រមុំកម្ពុជា” ឬជួនកាលហៅថា “អ្នកភ្នំពេញ”។

ដោយឡែក សារ៉ុង ក៏ត្រូវបានប្រើយ៉ាងទូលំទូលាយដែរ នៅប្រទេសស្រីលង្កា ដែលស្ថិតនៅតំបន់អាស៊ីខាងត្បូង និងប្រទេសមួយចំនួនទៀតដែលនៅក្នុងឧបទ្វីបឥណ្ឌា ប៉ុន្តែវាត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់តែបុរសប៉ុណ្ណោះ។

រូបភាពតារាបង្ហាញម៉ូដរបស់ប្រទេស ស្រីលង្កា ដែលបង្ហាញម៉ូដសារ៉ុង ដែលត្រូវបានតម្បាញក្នុងទម្រង់មួយខុសពីនៅកោះជ្វា

នៅមានរឿងរ៉ាវវែងឆ្ងាយច្រើនរាប់លានករណីផ្សេងទៀត ដែលយើងស្រាវជ្រាវរួច នឹងដឹងថា ប្រជាជាតិក្នុងតំបន់អាស៊ីភាគអាគ្នេយ៍នេះ ពិតជាមានប្រវត្តិជាប់ទាក់ទងគ្នាមកយ៉ាងជិតស្និទ្ធខ្លាំងបំផុត ទាំងភាសា សាសនា ការគោរពបូជា របាំ ភ្លេង ម៉ូដសម្លៀកបំពាក់ ម៉ូដសក់ ម៉ូដអលង្ករណ៍ ម៉ូដស្ថាបត្យកម្ម រសជាតិម្ហូបអាហារ ម៉ូដអាហារ….។ល។ ហើយប្រភពដើមធំៗ នៅក្នុងតំបន់ ជាប់ទាក់ទងគ្នាខ្លាំងរវាង ជ្វា ខ្មែរ ឥណ្ឌា និង ចិន។

លឹម វិរិយា

រូបភាពបង្ហាញពីទំនៀមទម្លាប់ខុសគ្នា នៃការប្រើប្រាស់សារ៉ុងរបស់ជាតិសាសន៍នីមួយៗក្នុងតំបន់អាស៊ាន

ប្រវត្តិបទចម្រៀង “Bengawan Solo”

ខ្មែរយើងស្ទើរគ្រប់គ្នា គ្មាននរណាដែលថាមិនធ្លាប់ស្ដាប់ឮបទមួយនេះទេ គឺ “បឹងហ្គាវ៉ាន់ សូឡូ” បកស្រាយដោយតារាចម្រៀងស្ត្រី ជាតិខ្មែរកម្ពុជាក្រោម សំឡេងច្រឡំគ្នាជាមួយនឹង ប៉ែន រ៉ន គឺ “ឈុន វណ្ណា” កាលពិអំឡុងទសវត្សរ៍ ១៩៦០។ កាលខ្ញុំនៅពីតូច ស្ដាប់បទចម្រៀងនេះម្ដងណា ក៏ឆ្ងល់ដែរ ចង់ដឹងណាស់ថា តើ អា “បឹង” មួយហ្នឹង ឈ្មោះអីក៏ចម្លែកម្ល៉េះ? ហើយវានៅឯណា? តាមការពិត នេះមិនមែនជា “បឹង” ទេ វាគឺជា “ទន្លេ” ដ៏វែងអន្លាយមួយនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍យើងនេះឯង។

រូបថតជ្រុងមួយនៃទន្លេសូឡូ ពី Wikipedia

នៅក្នុងភាសា Bahasa របស់ជាតិសាសន៍ជ្វា (ភាសាផ្លូវរដ្ឋរបស់ពួកឥណ្ឌូណេស៊ី) ពាក្យថា “Bengawan” ប្រែថា “ទន្លេ” ចំណែកឯពាក្យថា “Solo” គឺជាឈ្មោះទន្លេវែងជាងគេ និងទទឹងអាងធំជាងគេបំផុតក្នុងទឹកដីប្រជុំកោះជ្វាភាគខាងលិច ដែលមានប្រវែង “២0៩0 គីឡូម៉ែត្រ ឬ ១៣០០ ម៉ៃល៍” ហូរកាត់ខេត្តចំនួន២។

ផែនទីទន្លេសូឡូពីក្នុង Google Map

ចម្រៀងដ៏ពីរោះរណ្ដំនេះ ត្រូវបាននិពន្ធឡើងដំបូងនៅឆ្នាំ ១៩៤០ ជាទម្រង់កំណាព្យ ពោលគឺក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី២ ដោយកវីជ្វា ឈ្មោះ “Gesang Martohartono” ពេលដែលគាត់អាយុ២៣ឆ្នាំ។

ខ្លឹមសារនៃចម្រៀងជាភាសាជ្វានេះ ជាការពិព័ណ៌នាអំពីសម្រស់ធម្មជាតិ ដ៏ស្រស់បំព្រងនៃទន្លេ “Solo” ដ៏វែងអន្លាយក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី។ បទនេះត្រូវបានគេផ្សព្វផ្សាយលើកតម្កើងជាបទចម្រៀងជាតិ បន្ទាប់ពីប្រទេសនេះ ទទួលបានឯករាជ្យក្រោយសង្គ្រាមលោក។

សូរស័ព្ទសំឡេងតន្ត្រី ចង្វាក់ភ្លេងយឺតៗរបៀបច្រៀងបង្អូសដល់គល់កន្លើត និងរបៀបបញ្ចេញសំឡេងគ្រហឹមទាំងបិទមាត់ឱ្យឡើងខ្ទរដល់សោតឥន្ទ្រីយារម្មណ៍ រៀបរាប់ ផ្សំនឹងសំឡេងច្រៀងប្រកបដោយទឹកដមស្រទន់ផងនោះ ធ្វើឱ្យបទចម្រៀង “Bengawan​ Solo” ល្បីរន្ទឺឆ្លងព្រំដែនសីមាពាសពេញតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ និងឆ្លងទៅដល់តំបន់អាស៊ីខាងកើត និងផ្នែកខ្លះនៃតំបន់អឺរ៉ុបក្នុងអំឡុងទសវត្សរ៍នោះថែមទៀតផង។

បទនេះ ក្រោយពីល្បីខ្លាំង ក៏ត្រូវបានគេយកទៅនិពន្ធ ជាភាសាផ្សេងៗខុសៗគ្នា ប៉ុន្តែរក្សាបានអត្ថន័យដើមឱ្យនៅដដែល គឺការច្រៀងរៀបរាប់ពីសម្រស់ដ៏ត្រកាលនៃ “ទន្លេជ្វា” រួមទាំងលំហូរទឹកឡើងចុះក្នុងរដូវប្រាំង រដូវវស្សា កម្ពស់ទឹក ខ្ពស់ទាប មានទេសភាពភ្នំវែងអន្លាយព័ទ្ធជុំវិញ ជាខ្សែទឹកសម្រាប់ផ្លូវចរាចរដឹកទំនិញតូចធំ ជា មគ្គទេសក៍ពាណិជ្ជកម្ម ចលនានៃខ្សែទឹកដែលបានហូរចុះចាក់ចូលទៅដល់សមុទ្រជ្វា…។ល។

ក្នុងអំឡុងពេលដែលឥណ្ឌូណេស៊ី កំពុងស្ថិតក្រោមការត្រួតត្រារបស់ពួកចក្រពត្តិជប៉ុន បទចម្រៀង “Bengawan​ Solo” ហាក់បានដើរតួនាទីជាអ្នកស្រែករំពងសំឡេងអំពាវនាវបន្ទន់ចិត្តកងទ័ពជប៉ុន ហាក់ដូចជាអ្នកដែលស្រែកអំពាវនាវស្វែងរកការបញ្ចប់សង្គ្រាម និងបង្កើតសន្តិភាព។ ឥទ្ធិពលនៃចម្រៀង “Bengawan​ Solo” បានធ្វើឱ្យវរសេនីយ៍ឯកជប៉ុនមួយរូបឈ្មោះ តាកាហាស៊ី កូរីយ៉ូ (Takahashi Kōryō) សរសេរអត្ថបទចម្រៀងថ្មីជាភាសាឥណ្ឌូណេស៊ី តបទៅនឹងបទភ្លេង “Bengawan​ Solo” នោះវិញ នៅក្នុងបទមួយដែលមានចំណងជើងថា “Negeri Sekutu”។ វរសេនីយ៍ជប៉ុន សរសេរបទ “Negeri Sekutu” នេះ ដើម្បីប្រឆាំងនឹងខ្លឹមសាររបស់ “Bengawan​ Solo” ដែលហាក់ដូចទាមទារចង់ឱ្យមានការដកទ័ពជប៉ុនចេញ ចង់ឱ្យមានការដោះលែងអ្នកទោសនយោបាយ និងហាក់ដូចជាចង់បានសន្តិភាព។ ថ្វីដ្បិតតែវាមិនមានច្រៀងរៀបរាប់នៅក្នុងខ្លឹមសារបទចម្រៀងនោះពិតមែន ប៉ុន្តែគេដឹងច្បាស់ថា វាបង្កប់ខ្លឹមសារស្វែងរកសន្តិភាព។ ដូច្នេះបទ “Negeri Sekutu” ពេលនោះ គឺច្រៀងរៀបរាប់ លើកសរសើរពីពួកអាណានិគមជប៉ុន ដែលគេនិយមហៅថាជាសម្ព័ន្ធមិត្ត។ ពាក្យសម្ព័ន្ធមិត្តកាលនោះ គឺមានន័យស្មើនឹងពួកអ្នកដើររំលោភជិះជាន់គេនោះឯង។

រូបភាពទន្លេសូឡូ ថតពីលើអាកាស (រូបភាពពីក្នុង Pinterest)

គេថា “មនុស្សគិត មិនដូចអាទិទេពគិត” នោះទេ។ ទីបំផុតទៅ ការដួលរលំនៃសង្គ្រាមពិភពលោកដែលឆេះដាច់ដោចស្ទើរតែផុតពូជមនុស្សលើផែនដី ក៏ជាការដួលរលំនៃរបបអាណានិគមគ្រប់សព្វនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ដែរ។ បារាំងដកទ័ពចេញពីកម្ពុជា អាមេរិកចាកចេញពីវៀតណាម អេស្ប៉ាញចេញពីហ្វីលីពីន ជប៉ុនក៏ចេញពីឥណ្ឌូណេស៊ី និងថៃ គឺសុទ្ធតែកើតពីហេតុផលបរាជ័យនៃសង្គ្រាមលោកលើកទី២ទាំងអស់ គ្មានហេតុផលអ្វីផ្សេងដូចការដណ្ដើមគុណសម្បត្តិរបស់ពួកអ្នកនយោបាយរូបណានោះទេ។

ក្រោយភ្លើងសង្គ្រាមស្ងប់ទៅ មានតារាចម្រៀងជាតិជប៉ុនដ៏ល្បីល្បាញម្នាក់ ឈ្មោះ “អ៊ិជិរ៉ុ ហ្វុជិយ៉ាក់ម៉ាក់” (Ichiro Fujiyama) ដែលធ្លាប់បានជាប់គុកនៅកោះជ្វាខាងកើត (ច្បាប់ប្រទេសកាលណោះ គ្រប់បុរសត្រូវតែបំពេញកាតព្វកិច្ចធ្វើជាទាហានពេលប្រទេសធ្លាក់ក្នុងសង្គ្រាម)។ ក្រោយជប៉ុនចុះចាញ់ បានចំណាយពេលវេលាខ្លះនៅក្នុងគុកនៅកណ្ដាលកោះជ្វា សរសេរទំនុកច្រៀងបទ “Bengawan Solo” ជាភាសាជប៉ុន ហើយក្រោយមកពេលគេដោះលែងឈ្លើយសឹកសង្គ្រាមចេញវិញ “អ៊ិជិរ៉ុ” នៅរស់រានមានជីវិត ហើយបានយកបទនោះទៅច្រៀងនៅជប៉ុន រហូតបង្កើតបានភាពល្បីល្បាញដល់កំពូល ក្នុងឆ្នាំ ១៩៤៧។

រូបគំនូរទន្លេសូឡូ តាំងនៅសារមន្ទីរ Maritiem ក្នុងទីក្រុង Rotterdam ប្រទេស Netherlands (ហូឡង់)

១០ឆ្នាំក្រោយមក បទនេះត្រូវបានលើកយកទៅច្រៀងក្នុងភាសាកុកងឺ របស់ប្រជាជនចិន ភាសាម៉ាឡេទំនើប របស់ពួកម៉ាឡេស៊ី (តាមពិត ភាសារួមតែមួយ ពីដើមឡើយ គឺ បាហាសា ជាភាសាផ្លូវការរបស់ម៉ាឡេ និង ជ្វា) ភាសាតាហ្គាឡុក របស់ហ្វីលីពីន និងក្រោយៗមកទៀត មានជាភាសា ប៉ូឡូញ រុស្ស៊ី ហូឡង់ ថៃ វៀតណាម និង ខ្មែរយើងផងដែរ ដែលច្រៀងដោយ “ឈុន វណ្ណា“។ ឈុន វណ្ណា ក្រោយពីបែករបបប៉ុលពត បាននៅរស់រាន មានជីវិត ហើយនិរទេសខ្លួនចេញទៅនៅ សហរដ្ឋអាមេរិកក្នុងឆ្នាំ១៩៨១ តាមរយៈអភ័យឯកសិទ្ធិជនរងគ្រោះសង្គ្រាម ភៀសខ្លួននៅជំរុំ ខាវអ៊ីដាង ព្រំដែន ខ្មែរថៃ។ គាត់បានធ្វើមរណកាលនៅ ខាលីហ្វរញ៉ា សហរដ្ឋអាមេរិក ក្នុងអាយុ ៨០ឆ្នាំ ដោយរោគាពាធ។

នៅដើមទសវត្សរ៍ ១៩៦០ មានកំណែប្រែជាភាសាអង់គ្លេស ដែលមានចំណងជើងថា “By the River of Love” រៀបចំផលិតដោយផលិតកម្មថាសចម្រៀងមួយនៅហុងកុង ច្រៀងដោយតារាស្រីហុងកុងដ៏ស្រស់ស្អាត ឈ្មោះ Rebecca Pan។ ក្នុងកំណែប្រែជាអង់គ្លេសនោះ គេបានកាឡៃខ្លឹមសារបន្តិចទៅជា ការច្រៀងរៀបរាប់ពីរាត្រីដ៏ផ្អែមល្ហែមមួយ នៅក្រោមផ្កាយភ្លឺចិញ្ចាច។ បន្ទាប់មក បទនោះ បានយកទៅប្រើក្នុងខ្សែភាពយន្តមួយ ដែលមានចំណងជើងថា “In the Mood for Love” ក្នុងឆ្នាំ២០០០។

រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ បទចម្រៀងរៀបរាប់ពីដងទន្លេសូឡូ ត្រូវបានលើកយកទៅច្រៀងឡើងវិញ ដោយសិល្បករច្រើនរាប់មិនអស់ នៅទូទាំងពិភពលោក។ ហើយបទចម្រៀងមួយនេះ បានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុងគ្រប់របៀបវារៈក្រុមមគ្គទេសក៍ទេសចរណ៍ ដែលនឹងត្រូវមានដំណើរកម្សាន្តទៅកាន់ប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី។

***ទំនុកច្រៀងច្បាប់ដើម ជាភាសា Bahasa របស់ឥណ្ឌូណេស៊ី និងបកប្រែជាភាសាខ្មែរក្នុងរង្វង់ក្រចក| “Bengawan Solo Lyrics and Khmer translation”

Bengawan Solo (ឱ ទន្លេសូឡូអើយ)

Riwayatmu ini (ប្រវត្តិរបស់អ្នក)

Sedari dulu jadi (តាំងពីយូរលង់ណាស់មកហើយ ដែលអ្នករក្សាបាន)

Perhatian insani (ជាទីទាក់ទាញនៃមនុស្សផងទាំងពួង)

Musim kemarau (ទោះក្នុងរដូវប្រាំង)

Tak seberapa airmu (អ្នកមានទឹកតែបន្តិចបន្តួច)

Di musim hujan air (ឯក្នុងរដូវវស្សា, ទឹក)

Meluap sampai jauh (ហូរជន់នាចគ្រប់ទិសទី)

Mata airmu dari Solo (រដូវផ្ការីកនៅតាមដងទន្លេអ្នក)

Terkurung Gunung Seribu (មើលទៅហាក់ដូចជានៅឆ្ងាយពីភ្នំសេរីប៊ុ)

Air meluap sampai jauh (ទឹកជោរជន់ហូរទៅសែនឆ្ងាយ)

Dan akhirnya ke laut (ហើយចុងបញ្ចប់ក៏ហូរចូលទៅសមុទ្រ)

Itu perahu (ទូកមួយនោះ)

Riwayatnya dulu (ក៏មានប្រវត្តិអតីតកាលវាដែរ)

Kaum pedagang selalu (ឈ្មួញផ្លូវទឹក, តែងតែ)

Naik itu perahu (បើកបរកាត់តាមនេះ)

A March 2018 aerial view of the Bengawan Solo river, near the town of Mendenrejo, Indonesia. The meandering river forms the boundary between East Java and Central Java provinces on the island of Java. The river is the longest river on Java island and well known for discovery of early hominid remains.

ធ្លាប់មានព្រឹត្តិការណ៍ធ្លាក់យន្តហោះ Boeing 737-300 (PK-GWA) ចូលក្នុងទន្លេសូឡូ កាលពីថ្ងៃទី ១៦ ខែមករា ឆ្នាំ ២០០២។ ក្នុងហេតុការណ៍នោះ គ្មានអ្នកដំណើរណាម្នាក់រងគ្រោះថ្នាក់ សូម្បីតែរបួសបន្តិចបន្តួចឡើយ។ ក្រុមអ្នកមានជំនឿលើអភូតហេតុ បានដាក់ការសន្និដ្ឋាន ទៅលើរឿងរ៉ាវអាទិទេព ហើយនាំគ្នានិពន្ធប្រតិដ្ឋជាសាច់រឿងប្លែកៗទៅតាមជំនឿបរមបុរាណរបស់ម្ចាស់ស្រុកដើម។

ឈ្មោះកូនស្រីជាភាសាបាលី-ខ្មែរ ពីរោះៗ

ខ្ញុំមិនដឹងថាមកពីហេតុអ្វី តាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ ខ្ញុំរមែងត្រូវបានគេស្នើសូមឱ្យជួយរកនឹកដាក់ឈ្មោះជូនកូនៗរបស់គេទាំងស្រីប្រុស។ ជាក់ស្ដែង កូនៗរបស់បងស្រីខ្ញុំ កូនរបស់និស្សិត (កូនសិស្សខ្ញុំ) និងអ្នកស្គាល់រាប់អានគ្នាជាច្រើន និយមរកពឹងពាក់ខ្ញុំឱ្យជួយរកនឹកគិតប្រសិទ្ធនាមជូនដល់កូនគេដែលទើបនឹងកើត ខ្លះប្រុងនឹងកើត ដើម្បីជាអនុស្សាវរីយ៍។ ប្រហែលជា រយៈកន្លងៗមក គេបានកត់សម្គាល់ចងចាំថា ខ្ញុំជាអ្នកសិក្សារៀនសូត្រ ហើយនិយមចែករំលែកចំណេះដឹងទាក់ទងនឹងភាសាខ្មែរ អក្សរសាស្ត្រ អក្សរសិល្ប៍ផ្សេងៗ នៅតាមទំព័រអត្ថបទសាធារណៈនានា ដូចជាក្នុងប្លក់នេះ និងក្នុងទំព័របណ្ដាញសង្គមមួយចំនួន។ ហើយអ្វីដែលរឹតតែធ្វើឱ្យខ្ញុំទទួលបានអារម្មណ៍ជាទីមោទនភាពយ៉ាងខ្លាំង គឺមានមនុស្ស៣នាក់ហើយ ដែលបានដាក់ឈ្មោះកូនស្រីគេ ដូចខ្ញុំដែរ ហើយពួកគេបានផ្ញើសារមកប្រាប់ថា សូមដាក់ឈ្មោះថា “វិរិយា” ដែរហើយ ព្រោះស្រលាញ់ចូលចិត្តវិរិយាណាស់។ សូមអរគុណច្រើនសម្រាប់ការផ្ដល់តម្លៃ! តាមពិតទៅ ខ្ញុំអត់បានចុះបញ្ជីរក្សាសិទ្ធិអីទេ ហើយមុននឹងខ្ញុំកើតមក ក៏មានអ្នកឈ្មោះ “វិរិយា” នេះច្រើនហើយដែរ។

តស់! កុំពិបាកអង្គុយរកនឹកយូរ ខ្ញុំជួយរកនឹកជូន ដើម្បីបានជាគំនិតដាក់ឈ្មោះកូនស្រី (កូនប្រុសចាំលើកក្រោយណា)។ ជាទូទៅ ការដាក់ឈ្មោះកូនជាទីស្រលាញ់ គេច្រើននិយមគិតគូរដល់អត្ថន័យខ្លឹមសារក្នុងពាក្យពេចន៍នោះ ថាវាមានន័យម្ដេច។ ឬ ពេលខ្លះ គេមិនបានខ្វល់ដល់អត្ថន័យអីទេ សំខាន់ គេចង់ដាក់ដើម្បីរំឭកដល់បុគ្គលជាទីគោរពស្រលាញ់​ ជាទីគោរពសក្ការៈ ឬដើម្បីរំឭកដល់ទីកន្លែងណាមួយ ព្រឹត្តិការណ៍អ្វីមួយ…។ល។

ខាងក្រោមនេះជា ឧទាហរណ៍ ត្រួសៗមួយចំនួនដែលខ្ញុំបានរកនឹកគិត សម្រាប់ជាប្រទីបដល់អ្នកមានកូនស្រី ហើយចង់ដាក់ឈ្មោះខ្មែរ៖

ល.រ.បាលីខ្មែរឡាតាំងខ្លឹមសារបកប្រែ
1អនុ​វិច្ច​ការិនីAnuvichkarinyស្ត្រី​ដែល​មាន​គំនិត​ពិចារណា​មុន​រួច​ស្រេច​ទើប​ធ្វើ​អ្វី​ៗតាមក្រោយដោយល្អ
2ប្រាគ្រីទីPrakriti  ស្ត្រីម្នាក់ដែលបានសូមចូលសាងផ្នួសជាមួយព្រះពុទ្ធ ដើម្បីសម្រេចធម៌ជាន់ខ្ពស់
3អនុរុទ្ធAnuruddhaប្អូនជីដូនមួយរបស់ព្រះពុទ្ធ (បើជាស្រី ថែមពាក្យ ធីតា ឬ កញ្ញា ខាងចុង)
4អមរាAmaraអ្នកដែលមានអាយុវែងដូចទេវតា ឬមិនងាយស្លាប់
5យសោធរាYasothara  ព្រះ​នាម​ក្សត្រិយាណី ជា​កន្សៃ​សព៌េជ្ញ​នៃ​ព្រះ​សក្យ​មុនី​សព្វញ្ញុពុទ្ធ កាល​ដែល​ទ្រង់​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​រាជ្យនៅឡើយ (មហេសីព្រះសិទ្ធត្ថ គោតម)
6សាវត្ថីSavatthiឈ្មោះក្រុងមួយក្នុងរាជាណាចក្រ កោសល្យ ជាទីដែលព្រះពុទ្ធស្នាក់អាស្រ័យយូរជាងក្រុងផ្សេងៗទាំងអស់ក្រោយការត្រាស់ដឹង
7ពារាណសីBaranasi/Varanasiឈ្មោះក្រុងមួយដែលមានអាយុចាស់ជាងគេក្នុងតំបន់អាស៊ី និងជាទីតាំងដែលព្រះពុទ្ធជ្រើសរើសយកធ្វើជាកន្លែងផ្សព្វផ្សាយពុទ្ធសាសនា
8នេរញ្ជរាNeranjaraឈ្មោះស្ទឹងមួយនៅខាងកើតផ្ទះនាងសុជាតា ជាកន្លែងដែលព្រះពុទ្ធស្នាក់អាស្រ័យមួយរយៈរហូតរកឃើញពន្លឺត្រាស់ដឹងនៅក្បែរស្ទឹងនោះ
9អរហន្តីAranhantiស្ត្រីដែលមានធម៌ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ នៅឆ្ងាយពីកិលេសតណ្ហាទាំងពួង
10អរិយ / អរ្យសាវិកាAriyasavikaស្ត្រីដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតដែលបានស្ដាប់ព្រះធម៌ពុទ្ធោវាទ
11ឆព្វណ្ណរង្សីChabvanarangsiពន្លឺដ៏ស្រស់ត្រកាលរបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធដែលចេញពីការត្រាស់ដឹង
12សន្តិសារពេជ្ញSanti Sarabejnស្ត្រីប្រកបដោយសិរីសួស្ដី ញ៉ាំងដល់ការត្រាស់ដឹងនិងសន្តិភាព
13សារ​ទស្សិនីSaradasiniស្ត្រី​ដែល​យល់​ឃើញ​ធម៌​ឬ​អ្វី​មួយ​ថា​ជា​សារៈសំខាន់
14រោហិនីRohiniប្អូនស្រីជីដូនមួយព្រះពុទ្ធ និងជាកូនសិស្សម្នាក់របស់ព្រះអង្គ ដ៏ល្បីល្បាញក្នុងរាជវង្ស
15
បញ្ចពិធកល្យាណីPanca-Kalyaniស្ត្រីដែលមានលម្អ៥យ៉ាងគឺ លម្អសក់, លម្អបបូរមាត់, លម្អធ្មេញ, លម្អសម្បុរ, លម្អវ័យ

វិដេអូកំណាព្យ “បណ្ដាំម្ដាយចំពោះកូនប្រុស”

សំឡេងកំណាព្យ “បណ្ដាំម្ដាយចំពោះកូនប្រុស” | បទ៧ព្យាង្គ | អំណានបែបធម្មតា

——–

កូនស្ងួនត្រូវចាំបណ្ដាំម្ដាយ រស់នៅកុំស្ពាយចិត្តឥច្ឆា

មនុស្សសត្វលើលោកគ្រប់អាត្មា មានទាំងឫស្យា និង សណ្ដោស។

បើឃើញអាក្រក់កូនដើរចេញ កុំបាច់ទោម្នេញនាំរឿងខុស

ឈ្លោះនឹងជនពាលនាំអាប់យស ប្រទាញកូនឆ្ពោះឋានអបលក្ខណ៍។

កូនប្រុសទាំងពីរចូរចងចាំ កុំមើលបំណាំត្រូវបណ្ដាក់

ការងារធ្ងន់ស្រាលជួយលើកដាក់ រឿងធំប្រត្យក្សច្បាស់ក្លាយតូច។

សមយ័ឥលូវគេជឿនលឿន កូនហ្អើយ! ម៉ែតឿនខ្លាចកូនខូច

ស្រីក្មេងសព្វថ្ងៃឲ្យរប៉ូច ម៉ែព្រួយប្រុសតូចចាញ់ល្បិចគ្នា។

កូនទៅសាលាត្រូវខិតខំ ចំណេះសន្សំគ្រប់វេលា

កុំផ្ចាញ់ផ្ចាលគ្រូនាំអវិជ្ជា បាបទោសវេរាធ្ងន់ខ្លាំងណាស់។

ពេលកូនរៀនចប់ចេញធ្វើការ ត្រូវចេះឧស្សាហ៍កុំធ្វេសផ្ដាស់

សន្សំប្រាក់ខែត្រៀមពេលខ្វះ យកលុយធ្វើម្ចាស់ជារឿងខុស។

ពេលអត់ពីម្ដាយត្រូវរាប់ញាតិ សន្ដានមិនឃ្លាតទាំងស្រីប្រុស

រាប់ដោយសច្ចៈកុំតើយតោះ បើកូនមិនស្មោះច្បាស់អស់មិត្ត។

បើកូនចង់រកគូវាសនា កូនត្រូវចាំថានាងល្អចិត្ត

ល្អទាំងអម្បូរពូជសុក្រឹត ពេញដោយលក័្សណ៍ពិតឥតក្លែងក្លាយ។

បើកូនមានភព្វ័បានឡើងធំ ជាមន្រ្តីហំ ចូរកុំស្ដាយ

លះបង់ប្រយោជន៍ក្ដៅក្រហាយ នាំលាភដល់កាយគ្រប់ៗរាស្រ្ត។

កូនប្រុសព្រលឹងចូរកុំភ្លេច ថ្ងៃរះហើយលិចរាល់ទិវា

ជីវិតនៃមនុស្សក៏ដូចគ្នា សប្បាយវេទនាគង់តែស្លាប់។

បំណាច់នឹងស្លាប់ ស្លាប់ឲ្យល្បី កេរ្តិ៍ប្រជាប្រិយសាយខ្នាន់ខ្នាប់

ជីវិតនៅរស់ ឲ្យគេត្រាប់ រស់ជ្រកក្រោមច្បាប់មិនក្រហាយ។

ពាក្យពេចន៍ប៉ុណ្ណេះមិនទាន់គ្រប់ ប៉ុន្តែសូមឈប់អភិប្រាយ

ម៉ែខ្លាចកូនប្រុសមិនសប្បាយ ស្ដាប់បណ្ដាំម្ដាយក្លាយជាទ្រាន់។

សូមទសបារមីដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ ជួយរក្សាយសឈ្មោះឧត្ដម

ពេញដោយអនុភាពថ្កើងសុខុម មានដល់កូនខ្ញុំរហូតហោង!

______

វិរិយា🌸

ថ្ងៃចន្ទ័ ១៤កើត ខែពិសាខ ព.ស ២៥៥៨ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី១២ ខែឧសភា គ.ស ២០១៤

អនុស្សាវរីយ៍សៀវភៅប្រលោមលោកយុវវ័យ សរសេរដោយប៊ិច ដោយ លឹម វិរិយា

វិដេអូបង្ហាញពីសៀវភៅរឿងប្រលោមលោកបែបស្នេហាយុវវ័យ ចំណងជើង “លួចសន្សំស្នេហ៍នៅក្បែរអ្នក” និពន្ធដោយ លឹម វិរិយា កាលពីអំឡុងពាក់កណ្ដាលទសវត្សរ៍ ១៩៩០ សរសេរដោយទឹកប៊ិច