Tag Archives: កំណាព្យបទ៨ព្យាង្គ

កោះកុងក្នុងអក្សរសិល្ប៍ (កំណាព្យបទ៨ព្យាង្គ)

ឱ! ខេត្តកោះកុង ខ្ញុំផុងបេះដូង

យល់សប្ដយល់សូង អន្ទងហៅជួប

ដប់ឆ្នាំផុតទៅ ឥលូវដល់ខួប

លេីកនេះវិលផ្គួប ចំនួបរឿងថ្មី។

ឱ! កោះកុងខ្មែរ ថែអក្សរសិល្ប៍

រឿងឃុនឆាងខិល រមិលភឹមស្រី

ឃុនផែនបែនបត់ ហត់នឹងទឹកដី

អាគមល្បាញល្បី ជួយស្រីមិនបាន។

ឱ! ភូមិចេតិយ នៅត្រេីយខាងលិច

ដងទង់រំលេច ពាក្យពេចន៍កល្យាណ

ទង់ព្រលឹងខ្មៅ ហៅសែនសាមាន្យ

ពិឃាតនាងបាន ច្រានដល់មរណ:។

ឃុនឆាងឃុនផែន ហៅសែនក្ដុកក្ដួល

សង្វេគរំជួល ឆួលឆាបអួលអាក់

ម្ចាស់បេះដូងភឹម បានត្រឹមហារស្លាក់

ទឹកភ្នែកសស្រាក់ ពូនផ្នូរភរិយា។

គិរីសាគរ នៅឈរម្នាក់ឯង

ថ្មបាំងឥតក្រែង វាលវែងរងា

មណ្ឌលសីមា ស្នេហាផ្ដន្ទា

ប៉ាក់ខ្លងឆ្លងគ្នា ហៀរហូរប្រវត្តិ។

ឱ! ពាមក្រសោប ឱបរឿងឈឺចាប់

និទានរ៉ាយរ៉ាប់ ប្រាប់មិនដែលហត់

ឃុនឆាងឃុនផែន ហៅសែនកម្សត់

រឿងព្រេងជូរចត់ កត់នៅកោះកុង។

——-

វិរិយា🌸

ថ្ងៃអាទិត្យ ៨កើត ខែអស្សុជ ឆ្នាំថោះ បញ្ចស័ក ព.ស. ២៥៦៧ ត្រូវនឹង ថ្ងៃទី២២ ខែតុលា គ.ស. ២០២៣

ចុចទីនេះ https://youtu.be/3nS4HZmnsmA?si=tebx7Cl7CDctO24C ដើម្បីស្ដាប់សំឡេងកំណាព្យ “កោះកុងក្នុងអក្សរសិល្ប៍”

បណ្ដាំអាត្មា (កំណាព្យបទ៨ព្យាង្គ)

អាត្មាសូមផ្ដាំ ចាំណា! ញាតិញោម

បាយហាង បាយខ្ទម ឆីឆ្អែតដូចគ្នា

តែបាយសៀងលីង ចាញ់បាយសាច់ទា

ពេញពោះដូចគ្នា តែវាខុសជាតិ។

អាត្មាសូមផ្ដាំ ចាំណា! យាយតា

អ្នកស្រែ អ្នកផ្សារ ចូររក្សាញាតិ

កុំឈ្លោះទាស់ទែង ក្រែងខ្មាំងវាឆ្លៀត

បើផ្ទះចង្អៀត មកនៅវត្ដមក៍។

អាត្មាសូមផ្ដាំ ចាំណា! សាវក

អ្នកជាប់ អ្នកធ្លាក់ អ្នកបរោក្ខោ

មានខ្លួនទីពឹង ដូចមានកូនសោរ

រស់មិនឆោឡោ ផ្អើលរកគេជួយ។

អាត្មាសូមផ្ដាំ ចាំណា! បងប្អូន

ឫស្សីក្នុងក្បូន ក៏អាចលាស់ត្រួយ

ទម្រាំគ្រាប់ស្រូវ លើផ្លូវរលួយ

បានភ្លៀងធ្លាក់មួយ ច្បាស់ជាចេញស្លឹក។

អាត្មាសូមផ្ដាំ ឱ្យចាំអ្នកផ្ដើម

គេផ្ដួចរួចឆ្នើម យើងសើមទទឹក

អ្នកខ្លះផ្ដេកផ្ដួល មួយយប់ទើសព្រឹក

ព្រោះមិនដឹងឫក អ្នករៀបចំរឿង។

អាត្មាសូមផ្ដាំ ចាំឱ្យប្ដូរផ្ដាច់

រឿងអ្នកល្អល្អាច់ បូរបាច់ចិត្តសឿង

គេមានមេបក្ស​ ស្មគ្រលេងស្បង់លឿង

បង្កើតសាច់រឿង ពង្វក់អ្នកហ្នឹង!

———

វិរិយា 🌸

ថ្ងៃអង្គារ ៨រោច ខែកត្ដិក ថ្នាំថោះ បញ្ចស័ក ព.ស. ២៥៦៧

ត្រូវនឹងថ្ងៃទី៥ ខែធ្នូ គ.ស. ២០២៣

ពន្លឺសាយណ្ហ (កំណាព្យបទ៨ព្យាង្គ)

ពន្លឺសាយ័ណ្ហ ជាន់ទងព្រលឹង
ជើងមេឃសន្ធឹង សញ្ជឹងរាត្រី
ដែលនឹងឆ្លាស់វេន ប្រគេនផែនដី
កំដរហឫទ័យ នៃនារីម្នាក់។

ពន្លឺសាយ័ណ្ហ បន់សូមឱ្យយប់
ដូចគេប៉ងជប់ សុបិនពីរនាក់
ថ្ងៃលិចក្រោយភ្លៀង ផ្ទៀងជំនឿជាក់
មន្តស្នេហ៍រាក់ៗ អន្ទាក់ម្ចាស់ព្រាន។

ពន្លឺសាយ័ណ្ហ ឆព្វណ្ណម្ខាងមេឃ
ជះរស្មីផ្លេក ដូចរែកឱ្យឈាន
សម្រាប់ដើរឆ្លង កន្លងម្ចាស់ស្ពាន
កន្លែងទន្ទ្រាន រុករានឱ្យខូង។

ពន្លឺសាយ័ណ្ហ អង្កន់ដួងចិត្ត
ឱ្យរង្កៀសខិត ដិតដាមបេះដូង
ទោះបីដាច់ដោច ល្អោចអស់ទាំងហ្វូង
នៅមិនរំលង យោងអំពល់គិត។

ពន្លឺសាយ័ណ្ហ គ្រាន់ជាងសូរ្យគ្រាស
មានរស្មីមាស ជះស្រមោលពិត
ទៀងទាត់កត់ចាំ ផ្ដាំភពងងឹត
អាចគប់ជាមិត្ត រឹតតែរុងរោចន៍។

ពន្លឺសាយ័ណ្ហ រួសរាន់ផ្ញើសារ
បង្កប់សន្យា ស្នេហាលន្លោច
អន្លង់កាមទេព ពេបជ្រាយប្រដូច
រាត្រីរនោច ផ្អូចរង់ចាំខែ។
____________
វិរិយា🌸

ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ៨រោច ខែជេស្ឋ ឆ្នាំឆ្លូវ ត្រីស័ក ព.ស. ២៥៦៥
ត្រូវនឹងថ្ងៃទី ០៣ ខែមិថុនា គ.ស. ២០២១

កំណាព្យ “សិទ្ធិស្ត្រី”

(បទព្យាង្គ៨)

នេះនឹងថ្លាថ្លែងសម្ដែងរឿងសិទ្ធិ
សេរីភាពពិតដិតនៅត្រង់ណា
ទិវានារីល្បីល្បាញអស្ចារ្យ
នៅលើលោកាអ្នកណាក៏ដឹង។

លិចកើតជើងត្បូងរំលងហួសមេឃ
នារីខ្លះរែករកសិទ្ធិទាំងតឹង
ជួនទាល់តម្រិះខ្វេះសិទ្ធិបាតបឹង
ដង្ហោយទាំងប្រឹងខឹងគ្មានអ្នកឮ។

ពាក្យសិទ្ធិនារីជាទីរំឭក
ទន្ទេញឱ្យញឹកនឹកដល់នោះគឺ
ជាសិទ្ធិមនុស្សពេញដោយពន្លឺ
ក្ដៅរងារឈឺគឺរឿងតែមួយ។

សង្គមដែលខ្លាំងចែងចាំងរស្មី
ព្រោះតែមានស្រីឋានៈភូឈួយ
កាន់កិច្ចការធំមូលផ្ដុំចាំជួយ
កម្លាំងជំនួយគ្រប់វិនាទី។

បើចង់រស់នៅពេញដោយសក្ដិយស
មានមុខល្បីឈ្មោះត្រូវលើកនារី
ឱ្យកាន់រឿងធំប៉ុនដែនធរណី
អំណាចពេញទីនោះយើងនឹងខ្លាំង។
_________
(បទព្យាង្គ៧)

ប៉ុន្តែគិតទៅ នៅដដែល
រឿងរាក់កំផែល មិនដែលច្បាំង
ព្រោះតែទំនៀម បៀមឡើងក្ដាំង
គ្មានហ៊ានប្រឆាំង ខ្លាចបាយឆៅ។

មិនដឹងពេលណា ថ្លាគំនិត
មានស្រីចេះគិត រឹតឱ្យក្ដៅ
ផ្លាស់ប្ដូរសង្គម ធ្លាប់តែខ្លៅ
រាក់ជ្រៅ សខ្មៅ ហៅដឹងភ្លាម។

ពាក្យសិទ្ធិស្ត្រី ល្បីកប់មេឃ
ល្បីល្បាញខ្លាំងពេក ដេកស្លឈាម
ពេលខ្លះហួសចិត្ត នឹងទំនៀម
មនុស្សក្រាបដូចចៀម មិនហ៊ានប្ដូរ។

ប្រាំបីមីនា ហៀរតាមកែង
ហូរដាបឥតក្រែង ក្លែងជាហ៊ោ
កញ្ជ្រៀវបោកបក់ ដង្ហក់ប្រូ
ខ្ញៀវខ្ញារបន្ទរ តាមបញ្ជា។

បើចង់បានសិទ្ធិ សេរីភាព
ស្រីៗត្រូវជ្រាប កុំមាយា
តាមពាក្យបញ្ចើច គេផ្ដន្ទា
ភ្ញាក់ឡើងធ្វើជា ស្ត្រីខ្លាំង!
_________

វិរិយា🌸

ថ្ងៃសៅរ៍ ៨រោច ខែផល្គុន ឆ្នាំជូត ទោស័ក ព.ស. ២៥៦៤ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី ៦ ខែមីនា គ.ស. ២០២១

បុណ្យមាឃបូជា (កំណាព្យបទ៨ព្យាង្គ)

មាឃពេញបូណ៌មីប្រពៃខ្ពង់ខ្ពស់
រឭកនឹកឆ្ពោះដល់ពុទ្ធសាសនា
ថ្ងៃដែលព្រះអង្គចេញផ្សាយគោលការណ៍
ដប់មួយប្រការ “ឱវាទបាដិមោក្ខ” (១) ។

ច្នេះពុទ្ធបរិស័ទ សូមឱនគារវៈ
វន្ទាស្មោះស្ម័គ្រព្រមទទួលយក
ដើរតាមលំអានព្រះវិសុទ្ធលោក
រីករាយបង្កូកប្រកាស ចតុរង្គ (២)។

រឭកថ្ងៃបុណ្យហៅ “មាឃបូជា”
កូនខ្មែរគ្រប់គ្នាសូមថ្វាយបង្គំ
មានទៀនធូបផ្កាបូជា ជាធំ
តាំងសីលឱ្យងំឱ្យដល់និព្វាន។

សូមបានចាកផុតវាលវដ្ដសង្សារ
វែងឆ្ងាយក្រៃណារកស្ងប់ផងគ្មាន
សូមរតនត្រៃ ច្នៃធ្វើជាស្ពាន
ឆ្លងគ្រប់ជំហានមានតែសន្តិ។

សូមពុទ្ធសាសនាស្ថិតនៅអមតៈ
ជាធម៌ប្រត្យក្ស ពេញដោយគតិ
អប់រំមនុស្សលោកឱ្យលះអស្មិ
ទុក្ខំ នត្ថិ ចិរស្សំ (៣) បាំងកើយ។

សូមអធិដ្ឋានដល់ ទសបារមី (៤)
ដ៏អស្ចារ្យក្រៃគ្មានអ្វីប្រៀបឡើយ
សូមភពនៃមនុស្សបានឈានដល់ត្រើយ
មាឃបូជាហើយ ឆ្លើយថា សាធុ!
_________
វិរិយា🌸

ថ្ងៃអង្គារ៍ ១៥កើត ខែមាឃ ឆ្នាំមមី ឆស័ក ព.ស. ២៥៥៨ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី ៣ ខែ កុម្ភៈ គ.ស. ២០១៥
________
#ពន្យល់វាក្យស័ព្ទ

(១) “ឱវាទបាដិមោក្ខ” គោលការណ៍ទាំង១១ប្រការដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាម្ចាស់បានប្រកាសឱ្យមនុស្សលោកយកទៅអនុវត្តដើម្បីសេចក្ដីសុខក្នុងជីវិត។
(២) មកពីពាក្យ “ចតុរង្គសន្និបាត” មានន័យថា៖ ការប្រជុំដោយអង្គ៤ របស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ គ្រប់ព្រះអង្គដើម្បីទ្រង់សម្ដែងនូវ “ឱវាទបាដិមោក្ខ”។
(៣) ទុក្ខំ = សេចក្ដីលំបាក ទុក្ខព្រួយ / នត្ថិ = ដែលគ្មាន / ចិរស្សំ = យូរលង់ជាអង្វែង រៀងរហូត
(៤) “ទសបារមី” គឺបារមីទាំង១០ មាន៖ ១.ទានបារមី ២.សីលបារមី ៣.នេក្ខម្មបារមី ៤.បញ្ញាបារមី ៥.វិរិយបារមី ៦.ខន្តិបារមី ៧.សច្ចបារមី ៨.អធិដ្ឋានបារមី ៩.មេត្តាបារមី ១០.ឧបេក្ខាបារមី។ បារមីទាំង ១០ នេះឯងដែលពោធិសត្វរាល់ព្រះអង្គបំពេញឱ្យបានត្រាស់ជាព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធ។

ផ្កាយរះដុះកន្ទុយ (កំណាព្យ៨ព្យាង្គ)

ខានតែងកាព្យយូរ ដូចជាជូរមាត់
ព្រោះមានគេឃាត់ បត់ម៉ាកែងដៃ
កំណាព្យកាព្យឃ្លោង លងទាំងយប់ថ្ងៃ
អាឡោះខ្នោះដៃ ដូចអាល័យស្នេហ៍។

គិតទៅផ្លូវលោក រោគវាហៀរហូរ
អ្នកធំប៉ិនប្រូ កូរតែស្រុកខ្មែរ
ខូវីដចេញថ្មី ល្បីល្បាញផងដែរ
អ្នកក្រុងអ្នកស្រែ ប្រឹងថែជីវិត។

អ្នកហ៊ានរិះគន់ ជន់តែទឹកភ្នែក
ច្បាស់ជាបានដេក ភ្នែកបិទលែងជិត
នគរតូចថ្កើង ឡើងធំកំពិត
មុខវាំង ងងឹត ព្រោះគេផ្ដាច់ភ្លើង។

ឥឡូវអស់លុយ រុយក៏លែងរោម
ជង្រុកទ្រុឌទ្រោម បាក់លោមទាំងទ្រើង
ផ្សារធ្លាប់មានចោរ បែរស្ងាត់រលើង
លិចកើតត្បូងជើង ភ្លើងឡានពេទ្យឆ្លង។

វ៉ាក់សាំងគេចាក់ បាក់ម្ជុលរាប់លាន
មេរោគនៅឃ្លាន ឈ្លានពានចម្លង
មនុស្សស្លាប់ឡើងពាយ ធ្លាយទាំងពេទ្យផង
ជាតិនេះហែលឆ្លង ដល់ត្រើយទេណឹះ?!

យប់ឡើងខ្ញុំដេក មើលមេឃរាប់ផ្កាយ
ហើយបរិយាយ អភិប្រាយទើស
តែងកាព្យវែងពេក រែកពន់មិនរើស
ឃើញផ្កាយខ្លះល្មើស រះដុះកន្ទុយ។

ផ្កាយដុះកន្ទុយ ខ្ញុំអង្គុយគិត
អង្គប់ជីវិត គិតទៅវាស្អុយ
កៅអីតែមួយ ស្រាប់តែពុកផុយ
ពុកបាក់ឡើងហុយ អ្នកហិតកេីតហឺត។

ថៅកែមេរោគ គ្រងឈុតក្រហម
សំឡេងថ្នមៗ បីបមសូមបឺត
បបោសអង្អែល ហើយថើបមួយខ្សឺត
ផលិតថ្នាំហឺត លក់ប្រមូលលុយ។

ស្រុកភូមិខាងខ្ញុំ អ្នកស្រុកដំណាល
ថែខ្លួនអត់ក្បាល សុទ្ធតែជាប់នុយ
គេស្ទូចយកសួត តាមឡានសាមុយ
ចុងក្រោយដុតហុយ បង្ហើរតាមខ្យល់។

បើសិនឆ្នាំក្រោយ នៅដោយរោគឆ្លង
ច្បាស់ជាស្លាប់ម្ដង ឆ្លងផុតកង្វល់
ចាំចាប់ជាតិថ្មី លៃលកឱ្យដល់
នឹងរស់លែងខ្វល់ នៅឋានព្រះចន្ទ។
________
វិរិយា🌸

ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ១៣កើត ខែទុតិយាសាឍ ឆ្នាំឆ្លូវ ត្រីស័ក ព.ស. ២៥៦៥ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី ២២ ខែកក្កដា គ.ស. ២០២១

បេះដូងឥន្ទធនូ (កំណាព្យបទ៨ព្យាង្គ)

ទឹកភ្លៀងធ្លាយហូរតាម-ទ-ជេីងមេឃ
ចាក់បំពេញព្រែក ដែលដេករីងរាំង
វាលស្រែឥតស្រូវ ហួសរដូវប្រាំង
ញញឹម​មីងមាំង ទាំងទឹករហាច។

ក្រោយភ្លៀងលាងមេឃ​ គុម្ពចេករលួយ
ដេីមទ្រាំងលាស់ត្រួយ​ បង្គួយ​ប្រែកាច
ចាបដូរសម្បុក នៅចុងដេីមត្រាច
កង្កែប​ភ័យខ្លាច ស្រែកយំទ្រហឹង។

ភ្លៀងនៅស្រុកខ្មែរ​ អ្នកស្រែរស់ស្រួល
ដីក្ដៅសេីមឆួល​ រមួលព្រលឹង
ព្រលឹតលំចង់​ រហង់ទន្ទឹង
ចាំគេដណ្ដឹង ក្រោយខែវស្សា។

វស្សានរដូវ ពៅនៅតែចាំ
រហូតចុងឆ្នាំ តាមបណ្ដាំចារ
ពាក្យពេចន៍​ខ្លីៗ ​ស្ដីសូមតាមសារ
បង្កប់សន្យា ថានឹងប្រចួប។

ជេីងមេឃធ្វេីងេីយ​ ដូចជាឈ្លេីយពេក
ឥន្ទធនូ​កោងរែក​ នាងដេករាប់ខួប
រំដួលអង្គរ​ វល្លិ៍​ឈេីរឹតរួប
ចង់ផ្ទឹមដៃផ្គួប​ រោយដោយផ្កាស្លា។

ជំនោរខែជេស្ឋ​ ភ្លៀងធ្លាក់​ជោកជាំ
ខ្យល់បក់រណ្ដំ​ ដូចផ្សំចេតនា
ឱ្យកញ្ជ្រោលបក់ ល្អក់ដួងចិន្ដា
ដូចបណ្ដាសា អាទិទេពស្នេហ៍។
————-
វិរិយា​🌸

ថ្ងៃ​អង្គារ​ ១៤កេីត​ ខែជេស្ឋ​ ឆ្នាំ​ឆ្លូវ​ ត្រីស័ក​ ព.ស.​ ២៥៦៥
ត្រូវ​នឹង​ថ្ងៃទី​ ២៥​ ខែ​ឧសភា​ គ.ស.​ ២០២១

រូបថតនៅលើដំបូលផ្ទះ ក្រុងសៀមរាប ក្រោយមេឃភ្លៀងមួយមេធំនាពេលរសៀល