ព្រឺត្រជាក់ ធ្លាក់វាយោ ស្នូររៃយំ
ខ្យល់រណ្ដំ ចំបេះដូង ឈោងចាប់ផ្កាយ
ដូចសុបិន ក្លិនក្រអូប ស្រូបមិនណាយ
ទោះនៅឆ្ងាយ ក្លាយយល់សប្ដិ កប់ចោលចុះ។
រស់ប៉ុណ្ណឹង ប្រឹងប៉ុណ្ណា? រីយ៉ាអ៊ើយ!
ដឹងអស់ហើយ ឆ្លើយមិនត្រូវ នៅតែខុស
កើតមួយជាតិ ធាតុមួយចាន បានត្រឹមស្មោះ
បើចេះហោះ ម្លោះនឹងទៅ នៅនាំក្ស័យ។
មនុស្សគ្មានភ័ព្វ ធ្លាប់គ្មានយស រស់គ្មានមិត្ត
ពេលនេះគិត ចិត្តអាឡោះ អស់អាល័យ
ធ្លាប់ដៀលផ្កាយ ក្លាយដង្ហោយ ឲ្យសាក្សី
មេឃនិងដី ស្រីសូមផ្ដាំ ចាំឲ្យឆាប់។
មនុស្សឥតប្រាជ្ញ ខ្លាចស្រមោល បោលទៅមុខ
ដូចរត់បុក គុកជីវិត រិតតែយ៉ាប់
កុហកមនុស្ស លុះគេដឹង ខឹងចង់ចាប់
ធ្វើចំណាប់ ប្រាប់ចំណង ប៉ងចំណេញ។
យប់នេះខ្ញុំ សូមផ្ញើសារ ចារដោយចិត្ត
ខ្នោះជីវិត ពិតជារឹង តឹងរមេញ
រស់ក៏យ៉ាប់ ស្លាប់មិនងាយ ទាយមិនចេញ
ចូលដេកវិញ ទន្ទេញធម៌ “I Love You” ។
———
រាត្រីសួស្ដី ពី លឹម វីរីយ៉ា
សៀមរាប, យប់ថ្ងៃសុក្រ ១៣កើត ខែពិសាខ ឆ្នាំវក អដ្ឋស័ក ព.ស ២៥៦០ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី១៧ មិថុនា គ.ស ២០១៦
———
[[[កុំភ្លេចទន្ទេញធម៌ ៣ ម៉ាត់ខាងលើឲ្យបានរៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីជីវិតសុខសាន្ត!]]]
Viriya Lim's Blog 