ទឹកភ្លៀងធ្លាយហូរតាម-ទ-ជេីងមេឃ
ចាក់បំពេញព្រែក ដែលដេករីងរាំង
វាលស្រែឥតស្រូវ ហួសរដូវប្រាំង
ញញឹម​មីងមាំង ទាំងទឹករហាច។

ក្រោយភ្លៀងលាងមេឃ​ គុម្ពចេករលួយ
ដេីមទ្រាំងលាស់ត្រួយ​ បង្គួយ​ប្រែកាច
ចាបដូរសម្បុក នៅចុងដេីមត្រាច
កង្កែប​ភ័យខ្លាច ស្រែកយំទ្រហឹង។

ភ្លៀងនៅស្រុកខ្មែរ​ អ្នកស្រែរស់ស្រួល
ដីក្ដៅសេីមឆួល​ រមួលព្រលឹង
ព្រលឹតលំចង់​ រហង់ទន្ទឹង
ចាំគេដណ្ដឹង ក្រោយខែវស្សា។

វស្សានរដូវ ពៅនៅតែចាំ
រហូតចុងឆ្នាំ តាមបណ្ដាំចារ
ពាក្យពេចន៍​ខ្លីៗ ​ស្ដីសូមតាមសារ
បង្កប់សន្យា ថានឹងប្រចួប។

ជេីងមេឃធ្វេីងេីយ​ ដូចជាឈ្លេីយពេក
ឥន្ទធនូ​កោងរែក​ នាងដេករាប់ខួប
រំដួលអង្គរ​ វល្លិ៍​ឈេីរឹតរួប
ចង់ផ្ទឹមដៃផ្គួប​ រោយដោយផ្កាស្លា។

ជំនោរខែជេស្ឋ​ ភ្លៀងធ្លាក់​ជោកជាំ
ខ្យល់បក់រណ្ដំ​ ដូចផ្សំចេតនា
ឱ្យកញ្ជ្រោលបក់ ល្អក់ដួងចិន្ដា
ដូចបណ្ដាសា អាទិទេពស្នេហ៍។
————-
វិរិយា​

ថ្ងៃ​អង្គារ​ ១៤កេីត​ ខែជេស្ឋ​ ឆ្នាំ​ឆ្លូវ​ ត្រីស័ក​ ព.ស.​ ២៥៦៥
ត្រូវ​នឹង​ថ្ងៃទី​ ២៥​ ខែ​ឧសភា​ គ.ស.​ ២០២១