សកវាទ៍​ ឱ​ ផ្កាព្រលឹត! ​
ព្រលឹងបណ្ដូលចិត្ត​ គិតបណ្ដេីរ​ សេីចបណ្ដេីរ។
នឹកឃេីញ​រឿង​រ៉ាវ​ហោះហេីរ​
ធ្លាប់​ដាក់សំណេី​ ស្នេីសូមស្នេហ៍ស្មោះ។
សកវាទ៍​ ឱ​ ផ្កាប៉េងប៉ោះ​!
នឹករឿងអង្កាល់ណោះ​ ខុសអស់មួយគ្រា។
បេីសិនកាច់កិន​ ធានា​
ច្បាស់​រស់រមនា​ ជាដាច់រោគចិត្ត។
សកវាទ៍​ ឱ​ ផ្កាស្រឡឹត!
​ នឹកឡេីងអាណិត​ ស្រណោះខ្លួនក្រៃ។
បេីដឹងថារស់រីងរៃ​
ច្បាស់​ជាអូនស្រី​ មិនខ្ចីឈឺទេ។
ផ្កាអ៊េីយ​ ផ្កាអរគីដេ!
អ្នកល្អម្លេះទេ​ គេលេីកដាក់ផេីង។
សកវាទ៍​ ផ្កាផ្សិតចំបេីង!
អ្នកឫក្សចេីងរ៉េីង​ ឆ្មេីងឆ្មៃ​ ដេីរងេីយ។
ប្រយ័ត្ន​ទាក់ស្មៅកន្ត្រេីយ!
ខ្ញុំ​ប្រាប់​ឱ្យ​ហើយ​ ឆ្លេីយផងបេីយល់។
សកវាទ៍​ ឱ​ ផ្កាម្ជុល!
ដកឃឹម​ និមល​ ជ្រុលជ្រួសហួសឆ្ងាយ។
សកវាទ៍​ ឱ​ ផ្កាសារាយ!
អ្នកណាពាក់ផ្កាយ​ ចាំមេីលស្ដាយចន្ទ។
ផែនដី​ ផ្ទៃមេឃ​ កំណាន់
គូគេលានឆ្នាំ​ ផ្ដាំម្ចាស់ព្រលឹង។
សកវាទ៍​ ឱ​ ផ្កាកំភ្លឹង!
សូមស្លេះត្រឹមហ្នឹង​ រឿងតឹងរឿងធូរ។
សកវាទ៍​ ឱ​ ផ្កាចន្ធូ!
សរសេរយូរៗ​ ដូចជាយ៉ាកទៅ។
សកវាទ៍​ ឱ​ ផ្កាម្រះព្រៅ!
ខ្ញុំ​លាហេីយពៅ​ នៅទៀតលែងបាន។
សូមមិត្តបានសុខគ្រប់ប្រាណ
សម្រាក​សម្រាន្ត​ ក្សាន្ត​ចិត្ត​រៀងអ៊េីយ។
———
លឹម​ វីរីយ៉ា​🌸
២៤​ សីហា​ ២០១៩