គ្មានអ្វីនឹងថ្លែងចែងរ៉ាយរ៉ាប់
តាមពិតចង់ប្រាប់ស្ដាប់ឲ្យបាន
ស្ដីថាប្រដៅទាំងប៉ុន្មាន
ព្រោះស្នេហ៍ប្រៀបបានដូចប្អូនបង។
ហេតុចង់ឲ្យល្អទើបបន្ទោស
សូមកុំទ្រគោះនាំសៅហ្មង
គិតហើយសញ្ជឹងគ្រានេះម្ដង
អាក្រក់ល្អផងត្រូវតែស៊ូ។
ចេះពីខំរៀនមានពីខំរក
រស់នៅក្នុងលោកកុំមូទូ
មនុស្សបរាជយ័ប៉ិនរអ៊ូ
អ្នកខំតស៊ូគ្រូឲ្យពរ។
ជីវិតនៃមនុស្សដូចឆាកល្ខោន
ទុក្ខធ្ងន់មួយតោនដូចល្ខោនភរ
សំណើចក្អាកក្អាយក្លាយជាផ្គរ
រន្ទះខ្ទារខ្ទ័រ ប្ដូរឥន្ទធនូ។
មុនឃ្លាតគ្នាទៅទាំងអាល័យ
សូមនឹកដល់ថ្ងៃសិស្សនិងគ្រូ
មួយឆាកជីវិតមិនដែលធូរ
ភ្លក្សតែរសជូរចត់ដូចស្លែង។
សូមជូនពរជយ័ពីចម្ងាយ
សូមសុខសប្បាយឆ្ងាយចំបែង
ជំពប់យសសក្ដិដេញប្រឡែង
ជំពើបតំណែងខ្ពស់ហួសមេឃ។
———-
សៀមរាប, ថ្ងៃអាទិត្យ ១១រោច ខែកត្ដិក ឆ្នាំ មមែ សប្ដស័ក ព.ស ២៥៥៩ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី៦ ខែធ្នូ គ.ស ២០១៥
Viriya Lim's Blog 