បេះដូងកវីដូចផ្ទៃសាគរ

អារម្មណ៍ជន់ជោរហូរនាចគ្មានឈប់

ដូចទឹករលកព្រលឹមព្រលប់

ទោះព្រួយនឹងមុខគង់សុខនឹងកាព្យ។

 

ទឹកចិត្តកវី ទឹកប្រៃមិនស្មើ

អាចលូនហោះហើរ ប្រើអក្ខរាខាប

អន្ទងដួងចិត្ត មិត្តភ័ក្ដ្រដុនដាប

ដូចព្រោះសំណាបសាងស្លាបសង្ឃឹម។

 

ដើមទ្រូងកវី គ្មានថ្ងៃវាស់បាន

ប្រាំហត្ថកុំស្មាន បានស្មើនឹងខ្លឹម

សូម្បីរលក បោកផ្ទប់ទ្រហឹង

គង់នៅស្ងៀមទ្រឹង ធ្មឹងលែងប្រណាំង។

 

អារម្មណ៍កវី បីដូចពពក

វិលវល់ទៅមក លើមេឃក្ដៅខ្លាំង

ស៊ូទ្រាំមិនភ្លៀង តាមផ្ទៀងថ្ងៃបាំង

ជួយមនុស្សតតាំងច្បាំងសែងសុរិយា។

 

សំណេរកវី គ្មានន័យអាក្រក់

មិនដែលគិតល្អក់ ដក់ត្រងវាចា

ច្រោះតែន័យខ្ពស់ ព្រួសតែខ្លឹមសារ

មនុស្សលោកមុសា ថាកវីឆ្កួត។

 

ពាក្យពេចន៍កវី ន័យជ្រៅត្រជាក់

រួមអភិរក្ស ជាក់ច្បាស់មិនអួត

កវីម្នាក់នេះ មិនមែនមនុស្សឆ្កួត

សមុទ្ររីងហួត ទើបស្ងួតចិត្តខ្ញុំ!

 

———-

លឹម វីរីយ៉ា

ថ្ងៃច័ន្ទ ៧រោច ខែមាឃ ឆ្នាំមមែ សប្ដស័ក ព.ស ២៥៥៩

ត្រូវនឹងថ្ងៃទី ២៩ កុម្ភ: គ.ស ២០១៦