(កំណាព្យបទព្រហ្មគីតិ មេពាក្យ៥និង៦)

រដូវស្លឹកឈើជ្រុះ  អ័ព្ទសំព្រុសពេញវេហា

គេថតផ្ញើតាមសារ  ហើយវិចារសួរដួងចិត្ត។

ខែក្រោយនឹងធ្លាក់ខ្យល់ រងាដល់ដូចអម្រឹត

បានពាល់ស្គាល់តុសិត ច្បាស់រួមរិតចង់ជួបភក្ត្រ។

ឥលូវនៅសែនឆ្ងាយ  សែនសោកស្ដាយជំនោរធ្លាក់

បើសិនបានក្បែរអ្នក ទោះត្រជាក់ក៏សុខស្រួល។

សរទរដូវ តាមដងផ្លូវទ្រូងសែនអួល

ម្នាក់ឯងដើរស្ទើរដួល ជើងរមួលគ្មានអ្នកជួយ។

ស្លឹកឈើជ្រុះត្រៀបត្រា ពាក្យសន្យាក្នុងសារមួយ

ដែលធ្លាប់ពោលរំអួយ ថាថ្ងៃមួយនឹងឈោងដល់។

ពាក្យពេចន៍ធ្លាប់បានពោល ទុកពំនោលហើយតម្កល់

ថ្ងៃនោះយើងលែងខ្វល់ ហោះហើរដល់កាន់ហត្ថា។

សូមឱ្យមានពរជ័យ ពេញសិរីក្រាលលោកា

បន្ធូរអស់ទុក្ខា ជួបភ័ក្ត្រាសាងមង្គល។

សូមឱ្យក្ដីសុបិន បានភាយក្លិនសាយនិមល

ក្លាយពិតជិតជន្ទល់ យើងបានយល់តែក្ដីសុខ។

——————

លឹម វីរីយ៉ា🌸

២២ តុលា ២០២០